عرفان در سوره يوسف، ص: 312

است كه از برون قطع می شود. و به هيچ حرامی آلوده نمی شود.

يافتن تمام خير در معبود واقعی

حضرت يوسف عليه السلام درون گرای عظيمی بود كه از همه نواحی افق وجودش خدا طلوع داشت. وقتی در زندان با زندانيان بحث كرد، گفت:

«أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ» «1»

در غير خدا چه خيری هست كه من به او رو كنم؟

حضرت ابراهيم عليه السلام به تمام نمروديان گفت: در معبودهای شما چه خيری هست، بگوييد تا من به اين معبودها رو كنم.

«من أين لی الخير و لا يوجد الا من عندك و من أين لی النجاة فلاتستطاع الّا بك» «2»

شرح حالی از شيخ علی اكبر الهيان

اين قضيه مقداری باورش مشكل است، اما قبری در قم است كه من صاحب آن را نديده ام، ولی خواهرزاده هايش را می شناختم. يكی از خواهرزاده هايش وجود مبارك مرحوم آيت الله حاج شيخ مجتبی قزوينی «3» بود كه شصت سال در مشهد محور علم بود و يكی از عظيم ترين كتاب های معارف قرآن را در شش جلد نوشت.

آن مرد دايی حاج شيخ مجتبی بود. نمی دانم از او چه تعبيری كنم. مرحوم آيت

______________________________
(1)- يوسف (12): 39؛ «آيا معبودان متعدد و متفرق بهتر است يا خدای يگانه مقتدر؟»

(2)- بحار الأنوار: 95/ 39، فصل فيما نذكره مما يختص باليوم الرابع عشر.

(3)- شرح حال آيت اللّه شيخ مجتبی قزوينی در كتاب ارزش عمر و راه هزينه آن جلسه 16 آمده است.