عرفان در سوره يوسف، ص: 250
«وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ» «1»
اين پنج حقيقت را قلباً باور دارد.
حقيقت مؤمن در كلام پيامبر و ائمه عليهم السلام
او چگونه در جامعه زندگی می كند؟ امام محمدباقر عليه السلام می فرمايند:
«من ائتمنه المؤمنون علی أنفسهم و أموالهم» «2» اگر هر چه ثروت در دنياست را نزد مؤمن بگذارند و مؤمن در احتياج كامل باشد، محال است به اين مجموعه ثروت گوشه چشمی بياندازد. خيلی شگفت آور است كه ايشان می فرمايند: مؤمن كسی است كه كسی از دست او به ناحق رنج نبيند و اگر كسی امين مال و جان مردم نباشد، دين ندارد.
وقتی اميرالمؤمنين يا امام مجتبی عليهما السلام مؤمن را تعريف می كنند، می فرمايند:
مؤمن به كسی می گويند كه نسبت به دينش در كمال بخل باشد. اگر ميليون ها كانال ماهواره ای به او هجوم كنند، بگويد: من دينم را نمی فروشم و نسبت به دينم بخيل هستم.
اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايد: حرف مؤمن اين است كه جانم را می خواهيد،
______________________________ (1)- بقره (2): 177؛ «بلكه نيكی [واقعی و كامل، كه شايسته است در همه امور شما ملاك و ميزان قرار گيرد، منش و رفتار و حركات ] كسانی است كه به خدا و روز قيامت و فرشتگان و كتاب آسمانی و پيامبران ايمان آورده اند.»
(2)- الكافي: 2/ 235، باب المؤمن و علاماته و صفاته، حديث 19؛ «عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله أَ لَاأُنَبِّئُكُمْ بِالْمُؤْمِنِ مَنِ ائْتَمَنَهُ الْمُؤْمِنُونَ عَلَی أَنْفُسِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ أَلَا أُنَبِّئُكُمْ بِالْمُسْلِمِ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ الْمُهَاجِرُ مَنْ هَجَرَ السَّيِّئَاتِ وَ تَرَكَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَ الْمُؤْمِنُ حَرَامٌ عَلَی الْمُؤْمِنِ أَنْ يَظْلِمَهُ أَوْ يَخْذُلَهُ أَوْ يَغْتَابَهُ أَوْ يَدْفَعَهُ دَفْعَةً.»
