عرفان در سوره يوسف، ص: 135

منافقان همه اهل نفاق هستند، يا رسول الله! وقتی نزد تو می آيند، می گويند:

يقيناً ما شهادت می دهيم كه تو فرستاده خدا هستی،

«وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنافِقِينَ لَكاذِبُونَ» «1»

ولی من شهادت می دهم كه اين ها در اين شهادت به رسالت تو دروغ می گويند. «2» اين ذكر نيست، دروغگويی است. اين كه من بگويم: «لا اله الا الله» و راست نگويم؛ يعنی به لوازم توحيد نيز ملتزم نباشم، نه به او علاقه داشته و نه كاری دارم و نه به دنبال شؤونش هستم و نه می خواهم حرف او را گوش كنم، اين شهادت دروغ است.

البته اگر خودم را در محضر او بدانم، در برابر او چنين بی ادبیِ سنگينی را نخواهم كرد كه در مقابل او دروغ بگويم.

صداقت در ذكر زبانی

كسی كه نزد اهل دلی می رفت، با شوق و ذوق می گفت: شب چهارشنبه در جمكران بودم. آن اهل دل گفت: برای چه به جمكران رفتی؟ گفت: آقا امام زمان عليه السلام

______________________________
(1)- منافقون (63): 1؛ «و خدا گواهی می دهد كه يقيناً منافقان دروغگويند.»

(2)- الكافی: 2/ 396- 397، حديث 2- 3؛ «عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ قَالَ كَتَبْتُ إِلَی أَبِي الْحَسَنِ عليه السلام أَسْأَلُهُ عَنْ مَسْأَلَةٍ فَكَتَبَ إِلَيَّ «إِنَّ الْمُنافِقِينَ يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ وَ إِذا قامُوا إِلَی الصَّلاةِ قامُوا كُسالی يُراؤُنَ النَّاسَ وَ لا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذلِكَ لا إِلی هؤُلاءِ وَ لا إِلی هؤُلاءِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا» «نساء: 42 1- 143» لَيْسُوا مِنَ الْكَافِرِينَ وَ لَيْسُوا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ لَيْسُوا مِنَ الْمُسْلِمِينَ يُظْهِرُونَ الْإِيمَانَ وَ يَصِيرُونَ إِلَی الْكُفْرِ وَ التَّكْذِيبِ لَعَنَهُمُ اللَّهُ.»

«عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صلی الله عليه و آله قَالَ قَالَ إِنَّ الْمُنَافِقَ يَنْهَی وَ لَايَنْتَهِي وَ يَأْمُرُ بِمَا لَايَأْتِي وَ إِذَا قَامَ إِلَی الصَّلَاةِ اعْتَرَضَ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا الِاعْتِرَاضُ قَالَ الِالْتِفَاتُ وَ إِذَا رَكَعَ رَبَضَ يُمْسِي وَ هَمُّهُ الْعَشَاءُ وَ هُوَ مُفْطِرٌ وَ يُصْبِحُ وَ هَمُّهُ النَّوْمُ وَ لَمْ يَسْهَرْ إِنْ حَدَّثَكَ كَذَبَكَ وَ إِنِ ائْتَمَنْتَهُ خَانَكَ وَ إِنْ غِبْتَ اغْتَابَكَ وَ إِنْ وَعَدَكَ أَخْلَفَكَ.»