عرفان در سوره يوسف، ص: 205
ب: ايمان
كليد دوم نيز ايمان است. سند اين مطلب در اين آيه آمده است:
«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ» «1»
تمام خيرهای آسمان و زمين. اما خير زمين؛ لقمه ای به شما می دهند كه پاك و حلال باشد، كه وقتی اين لقمه را می خوريد، به جای اين كه به شما فشار بياورد و با گناه، فشار را بكاهيد، آن لقمه به عبادت و نور تبديل می شود و به خدا برمی گردد.
من به «رضوان الله» تبديلش می كنم و به خودتان برمی گردانم. اين خير زمينی است. اما خير آسمانی؛ فيوضات و جاذبه های درياوار من است كه شما را از زمينی بودن، به ملكوتی بودن می كشاند؛ يعنی ميل به عالم ملكوت در شما پديدار می شود. هميشه می خواهيد كه به جانب پروردگار حركت كنيد. جستجوگر مقام قرب، لقا و مشاهده هستيد. اين خير چه خيری است؟ آيا ويژه انبيا و ائمه عليهم السلام است؟ نه.
ايمان و تقوا، مقدمه مقام حضور و شهادت
شخص قصّابی به نام منهال قصّاب، «2» خدمت وجود مبارك امام صادق عليه السلام آمد
______________________________ (1)- اعراف (7): 96؛ «و اگر اهل شهرها و آبادی ها ايمان می آوردند و پرهيزكاری پيشه می كردند، يقيناً [درهایِ ] بركاتی از آسمان و زمين را بر آنان می گشوديم.»
(2)- مستدركات علم رجال الحديث، الشيخ علي النمازي الشاهرودي: 7/ 516- 515، شماره 15264؛ «منهال القصاب: من أصحاب الصادق عليه السلام. عد مجهولا، لكن يستفاد حسنه وكماله مما رواه العياشي عنه، كما في المحاسن 2/ 418. ذكره الصدوق في مشيخة الفقيه في المعتمدين. روی كتابه الحسن بن محبوب، عنه.»
