يابندگان حقيقت و باوركنندگان حقيقی

گاهی ايمان قوی می شود و قدرت ايمان پرده ها را در حدّ خود كنار می زند.

پيامبر صلی الله عليه و آله بعد از نماز صبح، به مردم رو كرده، جوانی را ديدند كه حالی غير از حال ديگران دارد، فرمودند:

«كيف أصبحتَ»

حال تو چگونه است؟ عرض كرد:

«أصبحتُ يا رسول اللَّه موقناً»

در نقطه باور واقعی قرار گرفته ام. تا اين را گفت، حضرت صلی الله عليه و آله فرمودند: نشانه آن چيست؟ عرض كرد: نزد من طلا با سنگ ريزه مساوی است. به اين دنيا دل نداده ام و راحت هستم.

بهترين علامت يقين من اين كه صدای شادی اهلِ بهشت و ناله اهل جهنم را می شنوم. نگفت: می بينم. شايد منظورش اين بوده است كه در بين صدای مردم تشخيص می دهم كه كدام صدا بهشتی است و كدام جهنمی. باز هم بگويم؟

پيغمبر صلی الله عليه و آله فرمودند: نه، از اين بيشتر نگو.

چون دنيا جای آبروداری است و هيچ كس حق ندارد آبروی كسی را ببرد. بعد پيامبر صلی الله عليه و آله به مردم رو كردند و فرمودند:

«هذا عبدٌ نوّر الله قلبه بالايمان» «1»

______________________________
(1)- الكافي: 2/ 53، باب حقيقة الإيمان و اليقين، حديث 2؛ «قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام يَقُولُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله عليه و آله صَلَّی بِالنَّاسِ الصُّبْحَ فَنَظَرَ إِلَی شَابٍّ فِي الْمَسْجِدِ وَ هُوَ يَخْفِقُ وَ يَهْوِي بِرَأْسِهِ مُصْفَرّاً لَوْنُهُ قَدْ نَحِفَ جِسْمُهُ وَ غَارَتْ عَيْنَاهُ فِي رَأْسِهِ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله كَيْفَ أَصْبَحْتَ يَا فُلَانُ قَالَ أَصْبَحْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مُوقِناً فَعَجِبَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله مِنْ قَوْلِهِ وَ قَالَ إِنَّ لِكُلِّ يَقِينٍ حَقِيقَةً فَمَا حَقِيقَةُ يَقِينِكَ فَقَالَ إِنَّ يَقِينِي يَا رَسُولَ اللَّهِ هُوَ الَّذِي أَحْزَنَنِي وَ أَسْهَرَ لَيْلِي وَ أَظْمَأَ هَوَاجِرِي فَعَزَفَتْ نَفْسِي عَنِ الدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا حَتَّی كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَی عَرْشِ رَبِّي وَ قَدْ نُصِبَ لِلْحِسَابِ وَ حُشِرَ الْخَلَائِقُ لِذَلِكَ وَ أَنَا فِيهِمْ وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَی أَهْلِ الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمُونَ فِي الْجَنَّةِ وَ يَتَعَارَفُونَ وَ عَلَی الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَی أَهْلِ النَّارِ وَ هُمْ فِيهَا مُعَذَّبُونَ مُصْطَرِخُونَ وَ كَأَنِّي الآْنَ أَسْمَعُ زَفِيرَ النَّارِ يَدُورُ فِي مَسَامِعِي فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ لِأَصْحَابِهِ هَذَا عَبْدٌ نَوَّرَ اللَّهُ قَلْبَهُ بِالْإِيمَانِ ثُمَّ قَالَ لَهُ الْزَمْ مَا أَنْتَ عَلَيْهِ فَقَالَ الشَّابُّ ادْعُ اللَّهَ لِي يَا رَسُولَ اللَّهِ أَنْ أُرْزَقَ الشَّهَادَةَ مَعَكَ فَدَعَا لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله فَلَمْ يَلْبَثْ أَنْ خَرَجَ فِي بَعْضِ غَزَوَاتِ النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله فَاسْتُشْهِدَ بَعْدَ تِسْعَةِ نَفَرٍ وَ كَانَ هُوَ الْعَاشِرَ.»