عرفان در سوره يوسف، ص: 269

اختياری ندارم. همه ما از تو و مملوك تو هستيم.

«رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ» «1»

تو گفتی: همسر و فرزندت را در اين بيابان بی آب و علف بگذار و برو، گفتم:

چشم.

نماز، هموار كننده سختی امتحان بر حضرت ابراهيم عليه السلام

بعد عرض كرد: خدايا! همه دلخوشی من و اين كه بار اين فراق را كه برای انسانِ با عاطفه از كوه ها سنگين تر است، تحمل می كنم؛ چون:

«رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ» «2»

همه دلخوشی من به نماز است كه اين خانواده در آينده، نماز تو را در اينجا زنده كنند.

از روزی كه اين خانواده در آن منطقه وارد شدند، تا كنون، نماز در آنجا قطع نشده است. ميلياردها ركعت نمازی كه در آن منطقه خوانده شده، از انبيا و ائمه عليهم السلام تا اوليای خدا كه فقط امام حسن و امام حسين عليهما السلام بيست و پنج بار از مدينه با پای برهنه، پياده تا مسجد الحرام آمدند و نماز خواندند، اين خانواده در ثواب تمام آن نمازها شريك هستند. چه تجارتی شده است.

شما هنرمندانه نماز را به فرزندان خود منتقل كنيد با هنر، شيرينی، اخلاق،

______________________________
(1)- ابراهيم (14): 37؛ «پروردگارا! من برخی از فرزندانم را در درّه ای بی كشت و زرع نزد خانه محترمت سكونت دادم؛ پروردگارا! برای اينكه نماز را بر پا دارند.»

(2)- ابراهيم (14): 37؛ «پروردگارا! برای اينكه نماز را بر پا دارند.»