عرفان در سوره يوسف، ص: 136

شب های چهارشنبه در جمكران است. گفت: می دانم، تو برای چه رفتی؟ رفتی امشب دويست بار؛ يعنی صد بار در ركعت اول و صد بار در ركعت دوم به دروغ «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» «1» گفتی و آمدی؟ واقعاً تو راست می گويی؟ يعنی تو بنده هوی، هوس، پول، مقام و خودت نيستی؟ رفتی رو به روی خدا، دويست بار به خدا دروغ گفتی و آمدی؟ چرا رفتی؟ اقلًا اگر امشب نمی رفتی، دويست دروغ در نامه عملت نبود.

اگر «لا اله الا الله» بگويد و راست بگويد، اين ذكر زبان است. به پيغمبر صلی الله عليه و آله راست بگويد: «اشهد أنّك رسول الله»، به حضرت ابی عبدالله عليه السلام راست بگويد:

«اشهد انّك الامام البرّ التقیّ الرضیّ الزكیّ الهادی المهدیّ» «2» و دروغ نگويد. آن كسی كه دروغ می گويد، به امام نيز دروغ می گويد كه تو امام هستی؛ چون امام او طاغوت است.

رفتار و گفتار صادقانه حضرت يوسف عليه السلام

حضرت يوسف عليه السلام مناجات هايی در زندان، چاه و روی تخت حكومت دارد كه وقتی كسی تنها در خانه اش اين مناجات ها را می خواند، می خواهد با همه وجود چشم شود و گريه كند؛ چون ايشان راست می گويد. می دانيد چه زمانی مردم «لا اله الا الله» را راست می گويند؟ آن وقت كه خدا را مانند آفتاب وسط روز باور داشته

______________________________
(1)- فاتحه (1): 5؛ «تنها تو را می پرستيم و از تو ياری می خواهيم.»

(2)- إقبال الأعمال: 590؛ «قال لي مولاي الصادق عليه السلام في زيارة الأربعين تزور عند ارتفاع النهار وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّينِ وَ أَرْكَانِ الْمُسْلِمِينَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِينَ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمَامُ الْبَرُّ التَّقِيُّ الرَّضِيُّ الزَّكِيُّ الْهَادِي الْمَهْدِيُّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِكَ كَلِمَةُ التَّقْوَی وَ أَعْلَامُ الْهُدَی وَ الْعُرْوَةُ الْوُثْقَی وَ الْحُجَّةُ عَلَی أَهْلِ الدُّنْيَا.»