عرفان در سوره يوسف، ص: 387

«إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ» «1»

بازخواست خدا از پول داران

ديد مؤمن به مال ديد خليفة اللهی است؛ چون مؤمن اهل قرآن است.

اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايد: مؤمن، يعنی انسان بزرگواری كه خدا، قيامت، حرام و حلال را قبول كرده، تن به عبادت داده و در حدّ خودش قرآن را شناخته، ديدش در كنار مال نسبت به خودش، ديد خليفة اللهی است، از اين مقام لذت می برد كه ميان شش ميليارد جمعيت، خدا او را انتخاب كرده است.

آنهايی كه نفت، طلا و معادن ملت ها را غارت می كنند، رباخوران كه خون مردم را در شيشه می كنند، گنهكارانی كه مال مردم را اختلاس می كنند، دزدهايی كه می دزدند، رشوه بگيران كه جيب مردم را خالی می كنند تا كاری انجام دهند، از ميان اين همه دزد، غارتگر، لامذهب، ظالم، ستمكار و رباخور، توی مؤمن را كنار مال انتخاب كرديم كه خليفه ما باشی. اين خيلی مقام است.

«وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَكُمْ مُسْتَخْلَفِينَ فِيهِ» «2»

______________________________
(1)- هود (11): 114؛ «كه يقيناً نيكی ها، بدی ها را از ميان می برند.»

(2)- حديد (57): 7؛ «و از اموالی كه خدا شما را در آن جانشين خود قرار داده، انفاق كنيد.»