عرفان در سوره يوسف، ص: 271
امر كردن خانواده به نماز
«وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا* وَ كانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا» «1»
حبيب من! يكی از كارها حضرت اسماعيل عليه السلام در خانواده اش اين بود كه خانواده اش را به نماز وادار می كرد. «يَأْمُرُ»؛ يعنی وادار كردن.
حضرت عيسی عليه السلام تازه به دنيا آمده بود. در گهواره فرياد زد؛
«وَ أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ» «2»
خدا به من در مورد نماز سفارش كرد. در قرآن می فرمايد:
«وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَيِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْری لِلذَّاكِرِينَ» «3»
دو طرف روز، صبح و ظهر و بخشی از شب را نيز نماز بخوان؛ نماز مغرب و عشا. چرا؟ چون حبيب من!
«إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ».
______________________________ (1)- مريم (19): 54- 55؛ «و در اين كتاب، [سرگذشتِ ] اسماعيل را ياد كن، كه او وفا كننده به عهد و فرستاده ای پيامبر بود* و همواره خانواده اش را به نماز و زكات فرمان می داد، و نزد پروردگارش پسنديده بود.»
(2)- مريم (19): 31؛ «و مرا به نماز و زكات سفارش كرده است.»
(3)- هود (11): 114؛ «و نماز را در دو طرف روز و ساعات نخستين شب برپا دار، كه يقيناً نيكی ها، بدی ها را از ميان می برند، اين برای يادكنندگان تذكّر و ياد آوری است.»
