عرفان در سوره يوسف، ص: 144
رفتی مرا امتحان كنی؟ من كه اهل دروغ نيستم؛ يعنی نيت او از رفتن را خواند.
ذكر توسلی به پيشگاه پروردگار
بياييد راست بگوييم. راستگويی، ذكر زبان است. اين ذكرها برای ما چه كار می كند؟ معلوم می شود راه گرفتن فيوضات از منبع آن، چيست. دومين فرد عالم خلقت؛ يعنی اميرالمؤمنين عليه السلام شب ها صورت روی خاك می گذارد و می گويد:
«آه من قلّة الزاد و طول الطريق و بعد السفر» «1» آن وقت اگر ما به كريم بگوييم نداريم، كريم به ندار چه می خواهد بگويد؟
می خواهد بگويد: چه آوردی؟ نه. اخلاق كريم اين نيست كه به گدا بگويد چه آوردی؟ بلكه اخلاق كريم اين است كه به گدا بگويد: چه می خواهی؟
|
يا ربّ به سرّ و سرّ ذات بی مثالت |
روشن دلم گردان به اشراق جمالت |
|
|
عمری است دل دارد تمنّای وصالت |
با يك نظر درد فراقم ساز درمان |
|
|
نالم به كويت حالی از درد جدايی |
گريم كه شايد پرده از رو برگشايی |
|
|
تو افكنی بر من نگاه دلربايی |
من بنگرم آن حسن كل با ديده جان «2» |
|
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
______________________________ (1)- نهج البلاغة: حكمت 77؛ «يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا إِلَيْكِ عَنِّي أَ بِي تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ لَاحَانَ حِينُكِ هَيْهَاتَ غُرِّي غَيْرِي لَاحَاجَةَ لِي فِيكِ قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلَاثاً لَارَجْعَةَ فِيهَا فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِيمِ الْمَوْرِد.»
(2)- مهدی الهی قمشه ای.
