عرفان در سوره يوسف، ص: 274

«وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي» «1».

«وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ» «2»

نماز بخوانيد تا ياد من وجود شما را پر كند، كه اين ياد، بزرگ ترين است.

«أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» «3»

ذكر خدا آرامش می دهد، وقتی به شما آرامش داد، لحظه ای كه می خواهيد بميريد، می گويد:

«يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ* ارْجِعِي إِلی رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً* فَادْخُلِي فِي عِبادِي* وَ ادْخُلِي جَنَّتِي» «4»

اين سير نماز است.

عظمت و ارزش نماز و اجزای آن

رسول خدا صلی الله عليه و آله می فرمايند: وقتی رو به قبله ايستاديد و با اخلاص نيت كرديد، به محض اين كه می گوييد: «الله اكبر».

«اذا قام العبدُ للصلاة فكان هواه وقلبه الی اللَّه تعالی انصرف كيوم ولدته امُّه» «5»

______________________________
(1)- طه (20): 14؛ «و نماز را برای ياد من برپا دار.»

(2)- عنكبوت (29): 45؛ «و همانا ذكر خدا بزرگ تر است.»

(3)- رعد (13): 28؛ «همانا با ياد خدا دلها آرام می شود.»

(4)- فجر (89): 27- 30؛ «ای جان آرام گرفته و اطمينان يافته!* به سوی پروردگارت در حالی كه از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، باز گرد.* پس در ميان بندگانم درآی* و در بهشتم وارد شو.»

(5)- مستدرك الوسائل: 3/ 59، باب 16، حديث 3017.