عرفان در سوره يوسف، ص: 72
حضرت ابراهيم عليه السلام نقل می كند كه اين انسان والای ملكوتی در آن خواب، می بيند در كنار كعبه معظمه، فرزند با كرامت و دلبندش را برای خدا قربانی می كند.
وقتی بيدار می شود، يقين دارد كه اين حادثه ای را كه در خواب ديده، امر خدا و فرمان محبوب است، با حضرت اسماعيل عليه السلام در ميان می گذارد:
«قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَری فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَری » «1»
پسرم! نظر تو چيست؟ اين جوان الهی چهارده ساله به پدر عرض می كند:
«قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ» «2»
حضرت اسماعيل عليه السلام آگاهانه خواب را به امر خدا ترجمه می كند. بعد عرض می كند: پدر! خيال شما از من راحت باشد. خواهی ديد كه من در مقابل فرمان مولا از صبر كنندگانم و كاملًا تسليم حكم محبوبم هستم.
خواب پيامبر اسلام صلی الله عليه و آله
«3»______________________________ (1)- صافات (37): 102؛ «هنگامی كه با او به [مقام ] سعی رسيد، گفت: پسركم! همانا من در خواب می بينم كه تو را ذبح می كنم، پس با تأمل بنگر رأی تو چيست؟»
(2)- صافات (37): 102؛ «گفت: پدرم آنچه به آن مأمور شده ای انجام ده اگر خدا بخواهد مرا از شكيبايان خواهی يافت.»
(3)- الكافي: 6/ 486، حديث 5؛ «أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام الْفَرْقُ مِنَ السُّنَّةِ قَالَ لَاقُلْتُ فَهَلْ فَرَقَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله قَالَ نَعَمْ قُلْتُ كَيْفَ فَرَقَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله وَ لَيْسَ مِنَ السُّنَّةِ قَالَ مَنْ أَصَابَهُ مَا أَصَابَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله عليه و آله يَفْرُقُ كَمَا فَرَقَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله فَقَدْ أَصَابَ سُنَّةَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله عليه و آله وَ إِلَّا فَلَا قُلْتُ لَهُ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله عليه و آله حِينَ صُدَّ عَنِ الْبَيْتِ وَ قَدْ كَانَ سَاقَ الْهَدْيَ وَ أَحْرَمَ أَرَاهُ اللَّهُ الرُّؤْيَا الَّتِي أَخْبَرَهُ اللَّهُ بِهَا فِي كِتَابِهِ إِذْ يَقُول (لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ لا تَخافُونَ ) فَعَلِمَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله أَنَّ اللَّهَ سَيَفِي لَهُ بِمَا أَرَاهُ فَمِنْ ثَمَّ وَفَّرَ ذَلِكَ الشَّعْرَ الَّذِي كَانَ عَلَی رَأْسِهِ حِينَ أَحْرَمَ انْتِظَاراً لِحَلْقِهِ فِي الْحَرَمِ حَيْثُ وَعَدَهُ اللَّهُ عز و جل فَلَمَّا حَلَقَهُ لَمْ يُعِدْ فِي تَوْفِيرِ الشَّعْرِ وَ لَاكَانَ ذَلِكَ مِنْ قَبْلِهِ صلی الله عليه و آله.» بحار الأنوار: 53/ 113، باب 29، الرجعة؛ «أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِ اللَّهِ عز و جل «إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلی مَعادٍ» فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام مَا أَحْسَبُ نَبِيَّكُمْ صلی الله عليه و آله إِلَّا سَيَطَّلِعُ عَلَيْكُمْ اطِّلَاعَةً.»
و نيز در بحار الأنوار: 17/ 253؛ «... وَ إِنِ ابْتُلِيَ يُوسُفُ بِالْغُرْبَةِ وَ امْتُحِنَ بِالْفُرْقَةِ فَمُحَمَّدٌ فَارَقَ وَطَنَهُ مِنْ أَذَی الْمُشْرِكِينَ وَ وَقَفَ عَلَی الثَّنِيَّةِ وَ حَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَی مَكَّةَ فَقَالَ إِنِّي لَأَعْلَمُ أَنَّكِ أَحَبُّ الْبِقَاعِ إِلَی اللَّهِ وَ لَوْ لَاأَهْلُكِ أَخْرَجُونِي مَا خَرَجْتُ فَلَمَّا بَلَغَ الْجُحْفَةَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْهِ إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلی مَعادٍ ثُمَّ آلُ مُحَمَّدٍ صلی الله عليه و آله شُرِّدُوا فِي الآْفَاقِ وَ امْتُحِنُوا بِمَا لَمْ يُمْتَحَنْ بِهِ أَحَدٌ غَيْرُهُمْ وَ قَدْ أُعْلِمَ مُحَمَّدٌ صلی الله عليه و آله جَمِيعَ ذَلِكَ وَ كَانَ يُخْبِرُ بِهِ وَ إِنْ بَشَّرَ اللَّهُ يُوسُفَ بِرُؤْيَا رَآهَا فَقَدْ بَشَّرَ مُحَمَّداً بِرُؤْيَا فِي قَوْلِهِ لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ.»
