عرفان در سوره يوسف، ص: 173
بصيرت دل های صاف
حضرت مسيح عليه السلام به پروردگار گفت: در بين مردم يكی از نزديك ترين دوستانت را به من نشان بده.
خداوند فرمود: دوست ترين دوست و نزديك ترين رفيق من، آن كسی است كه در روزگار تو از همه به من نزديك تر است، آدرس او اين است. به آدرس رسيد، پيرزنی بود، پا، دست و چشم نداشت، گرفتار جذام شده بود.
سلام كرد. جواب داد: «السلام عليك يا روح الله»
حضرت فرمود: مادر! تو كه چشم نداری، از كجا متوجه شدی كه من روح الله هستم. گفت: از طريق كسی كه تو را به طرف من هدايت كرد، همان كس به من گفته است كه روح الله به نزد تو می آيد.
گفت: مادر! در چه حالی هستی؟ گفت: ای مسيح!
«الحمدلله علی آلائه»
دائم بر همه نعمت های باطنی او شكر می كنم،
«و الشكر علی نعمائه»
و در همه نعمت های مادی او در سپاسگزاری هستم.
قال رسول اللَّه:
«اربع من اعطيهن فقد اعطی خير الدنيا والآخرة بدنا صابرا ولساناً ذاكراً وقلباً شاكرا وزوجة صالحة» «1»
______________________________
(1)- مستدرك الوسائل: 2/ 414، حديث 2338؛
«عَنْ جَدِّهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي
طَالِبٍ عليه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله أَرْبَعٌ
مَنْ أُعْطِيَهُنَّ فَقَدْ أُعْطِيَ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ بَدَناً
صَابِراً وَ لِسَاناً ذَاكِراً وَ قَلْباً شَاكِراً وَ زَوْجَةً صَالِحَةً.»
