عرفان در سوره يوسف، ص: 310
ايمان با درون گرايی ميسّر می شود؛ يعنی بايد قرآن و فرهنگ اهل بيت عليهم السلام را به درون وجود كشيد.
مفهوم درون گرايی و برون گرايی
هر چه اشتغال به اين درون گرايی زياد شود، اشتغال به برون گرايی كم می شود. تا كجا كم می شود؟ تا جايی كه انسان نسبت به بدن، لباس، مسكن، خوراك، مركب و شهوت، به نقطه قناعت می رسد. عكس آن نيز هست. برون گرايی نسبت به طبيعت و ابزار مادی هر چه اضافه تر شود، از درون گرايی كاسته خواهد شد.
اگر برون گرايی موج پيدا كند، انسان شروع به فاصله گرفتن از كنار حق و انسانيت می كند. برای ما نيز تجربه شده است. حال، گريه و شوق عبادت كم می شود و كسالت در عبادت زياد می شود. انس نسبت به خدا كم می شود.
اگر موج اين برون گرايی و دوری زياد شود، فاصله پيدا كرده، رابطه قطع می شود.
با فاصله گرفتن از درون گرايی و دوری از خدا و انسانيت، به طرف حيوانيت می رود
