عرفان در سوره يوسف، ص: 451
چهار سفارش برای رسيدن به پاداش قطعی
1- تقوا
در ابتدای اين آيات، وجود مقدس حضرت حق، با آن محبت، مهر، رحمت و لطف بی پايانی كه به بندگانش دارد، چهار سفارش دارد؛ اولين سفارش او:
«فَاتَّقُوا اللَّهَ» «1»
چرا كلمه «تقوی» را در كنار «الله» گذاشته است؟ «فَاتَّقُوا» از نظر ادبی فعل و فاعل است و «الله» مفعول به. يعنی چه؟ يعنی از خدا بپرهيزيد، احتياط كنيد، سر و كار شما با خدا نيافتد. عجب حرف و سفارشی است. برای ما چه كار كرده است! به خدا قسم، اگر كوه های عالم طاقت اين قرآن را داشته باشند:
«لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلی جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ» «2»
اگر قرآن را به كوه نازل كرده بودم، كوه را متلاشی كرده و روی زمين راه انداخته بود. بندگان من! در همه امور زندگی، مرا سپر خود بگيريد كه هيچ فتنه، فساد و خطری به شما نرسد.
معنای تقوای مورد نظر پروردگار
عرب ها به سپر می گويند: تقوا. وقتی رزمنده ای می خواهد به جبهه برود،
______________________________
(1)- انفال (8): 1؛ «از خدا پروا كنيد.»
(2)- حشر (59): 21؛ «اگر اين قرآن را بر كوهی نازل می كرديم، قطعاً آن را از ترس خدا فروتن و از هم پاشيده می ديدی.»
