عرفان در سوره يوسف، ص: 61

2- قلب آخرتی

«و اذا وضعت قلبك عند الآخرة ذاب» «1» اما اگر با مطالعه، گوش دادن به حرف انبيا و يافتن آيات قرآن، فهميدی كه زندگی اين دنيا موقتی است و چند روزی بيش نيست، اين چند روزه را بايد مطابق با طرح مولا از حلال به دست بياوريم و مصرف كنيم؛ همه همّ و غمت را برای آخرت بگذاری؛ چون قرآن، آخرت را به تو نشان می دهد كه پاكان در آخرت اين نعمت ها را در بهشت دارند:

«أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ» «2»

آن گاه نيروی تو برای آخرت صرف می شود.

3- قلب طيب و پاك

«و اذا وضعت قلبك عند المولی طاب» «3» اگر دلت را از دنيا و آخرت بيرون بردی و به دست صاحبدل دادی، گفتی:

محبوب من! خانه ای كه تو ساختی و صاحب اول و آخرش نيز تويی، ما هيچ كاره هستيم و تو همه كاره ای، دل ما را تحويل بگير؛ چون دل بايد از ماسوی الله پاكيزه شود.

______________________________
(1)- از كلام عرفا می باشد.

(2)- بقره (2): 25؛ «كه بهشت هايی ويژه آنان است كه از زيرِ [درختانِ ] آن نهرها جاری است.»

(3)- از كلام عرفا می باشد.