عرفان در سوره يوسف، ص: 304

باوری ريشه ای و حقيقی است. عالی ترين و مفيدترين منبعی كه به انسان اين باور را می دهد، قرآن است. با قلب خود اين آيه قرآن را دقت كنيد، نه با گوش. قرآن، وحی خداست.

«آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ» «1»

درمان شك و ترديد در منزل دوم

اگر كسی در وحی بودن قرآن ترديد و شك دارد، به خود می گويد: شايد اين قرآن وحی نباشد و ساخت بشر باشد، اين شك و ترديد در اولين مرحله، نه گناه دارد و نه معصيت. عيبی ندارد، بلكه اين ترديد و شك خوب است؛ چون پلّه ای برای عبور و رسيدن به يقين است.

كافی است شما شك و ترديد را با همين آيه معالجه كنيد. «2» آيه ای است كه در

______________________________
(1)- بقره (2): 285؛ «پيامبر به آنچه از پروردگارش به او نازل شده، ايمان آورده، و مؤمنان همگی به خدا و فرشتگان و كتاب ها و پيامبرانش، ايمان آورده اند [و بر اساس ايمان استوارشان گفتند:] ما ميان هيچ يك از پيامبران او فرق نمی گذاريم.»

(2)- الكافي: 2/ 600، كتاب فَضْلِ الْقُرْآنِ، حديث 5، 6، 7؛ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ فِيهِ مَنَارُ الْهُدَی وَ مَصَابِيحُ الدُّجَی فَلْيَجْلُ جَالٍ بَصَرَهُ وَ يَفْتَحُ لِلضِّيَاءِ نَظَرَهُ فَإِنَّ التَّفَكُّرَ حَيَاةُ قَلْبِ الْبَصِيرِ كَمَا يَمْشِي الْمُسْتَنِيرُ فِي الظُّلُمَاتِ بِالنُّورِ.»

«عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام كَانَ فِي وَصِيَّةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام أَصْحَابَهُ اعْلَمُوا أَنَّ الْقُرْآنَ هُدَی النَّهَارِ وَ نُورُ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ عَلَی مَا كَانَ مِنْ جَهْدٍ وَ فَاقَةٍ.»

«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ آبَائِهِ عليه السلام قَالَ شَكَا رَجُلٌ إِلَی النَّبِيِّ صلی الله عليه و آله وَجَعاً فِي صَدْرِهِ فَقَالَ صلی الله عليه و آله اسْتَشْفِ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ اللَّهَ عز و جل يَقُولُ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ.»