عرفان در سوره يوسف، ص: 62

تحويل دل به صاحب دل

امام حسين عليه السلام در دعای عرفه می فرمايند: «1» مرا به جايی برسان كه تو برای من اختيار كنی، من ديگر خودم صاحب اختيار نباشم. نگويم اين يا آن را می خواهم، تو به جای من انتخاب كنی.

وقتی سحرگاه بيدار می شويم، قبل از اين كه اهل خانه بيدار شوند، در خلوت سحر كه خدا برای آن خيلی ارزش قائل است، اين را از خدا بخواهيم. در قرآن از سحرِ سحرخيزان چندين بار حرف زده و فرموده: برای اينان پاداشی گذاشته ام كه از همه مخفی است و هيچ كس نمی داند:

«فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ» «2»

كسی خبر ندارد كه من برای سحرخيزان چه پاداشی مقرر كرده ام.

در آن خلوت سحر، مانند انبيا و اوليا، دل را به صاحبش بسپار، بگو: خدايا! من هيچ كاره ام، تو دل مرا در اختيار بگير. خدا گوش می دهد. تمام اوليای خدا از همين گدايی ها به ولايت رسيدند.

به حضرت موسی عليه السلام می فرمايد: «3»

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 95/ 226، باب 2، دعای عرفة؛ «إِلَهِي حَقِّقْنِي بِحَقَائِقِ أَهْلِ الْقُرْبِ وَ اسْلُكْ بِي مَسْلَكَ أَهْلِ الْجَذْبِ إِلَهِي أَغْنِنِي بِتَدْبِيرِكَ لِي عَنْ تَدْبِيرِي وَ بِاخْتِيَارِكَ عَنِ اخْتِيَارِي وَ أَوْقِفْنِي عَلَی مَرَاكِزِ اضْطِرَارِی.»

(2)- سجده (32): 17؛ «پس هيچ كس نمی داند چه چيزهايی كه مايه شادمانی و خوشحالی آنان است به پاداش اعمالی كه همواره انجام می داده اند، برای آنان پنهان داشته اند.»

(3)- النور المبين في قصص الأنبياء و المرسلين: 304 الفصل التاسع؛ «عن أبي جعفر عليه السلام قال مكتوب في التوراة التي لم تغير أن موسی عليه السلام سأل ربه فقال يا رب أقريب أنت مني فأناجيك أم بعيد فأناديك فأوحی الله عز و جل إليه يا موسی أنا جليس من ذكرني فقال موسی فمن في سترك يوم لا ستر إلا سترك قال الذين يذكرونني فأذكرهم و يتحابون في فأحبهم فأولئك الذين إذا أردت أن أصيب أهل الأرض بسوء ذكرتهم فدفعت عنهم بهم.»