عرفان در سوره يوسف، ص: 293
روزی كه ملك الموت را می فرستی تا مرا ببرد، من نسبت به تو حالت تسليم داشته باشم. عيبی در من نباشد.
مردن در حال اسلام
قبل از انقلاب، دوازدهم رجب، زمستان بود، به مشهد رفتم. به آيت الله العظمی ميلانی «1» عشق می ورزيدم. اهل خدا، حال، دل و عرفان بود. رفتم، ديدم تنها نشسته اند و مشغول مطالعه هستند. سلام كردم. چند دقيقه نشستم، ديگر به خودم اجازه ندادم بيشتر بنشينم. گفتم: اجازه می دهيد بروم؟ پرسيدند: كجا می روی؟
______________________________ (1)- آية اللّه العظمی آقای حاج سيد محمدهادی حسينی ميلانی بن العلامة الحجة آية الله آقا سيدجعفر بن العلامه الورع آية الله آقا سيداحمد حسينی ميلانی از مراجع تقليد بزرگ و آيات عظام معاصر است در مشهد مقدس؛ معظم له در شب هفتم ماه محرم هزار و سيصد و سيزده قمری در خاندان بزرگ علمی در نجف اشرف متولد شد و در مهد تربيت والد ماجدش كه داماد گرامی علامه فقيه آية الله العظمی حاج شيخ محمدحسن مامقانی بوده پرورش يافته است والد ماجدش مرحوم آية الله آقا سيدجعفر حسينی از علماء جليل القدر نجف اشرف و از شاگردان مرحوم آية الله العظمی آقا شيخ حسن مامقانی به شمار می رفت و مردی بود كه در زمان خود به علم و تقوا شهرتی داشت قبل از اينكه مردم از فضائل اخلاقی و مقامات علمی آن بزرگوار برخوردار گردند در سن جوانی از دنيا رحلت نمود و در رواق شمالی مرقد مطهر حضرت موسی بن جعفر و جواد الائمه عليه السلام دفن شد.
وی فرزند مرحوم آية الله سيداحمد حسينی ميلانی كه از شاگردان آية الله العظمی آقاشيخ محمدحسن صاحب كتاب جواهر و در آذربايجان مرجع تقليد و پناهگاه مسلمانان بود.
مرحوم آقا سيداحمد فرزند حجة الاسلام آقا سيدمرتضی بن ركن الاسلام آقا سيدعلی اكبر كه مورد علاقه مردم بودند بوده و او فرزند آقا سيد اسد اللّه حسينی بود و اين دو بزرگوار ساكن قصبه ميلان بودند و پدران بزرگوار آنان از شرفاء سادات مدينه طيبة محسوب می شد. پدر بزرگوار آقا سيد اسداللة به حسب تقاضای اهالی آذربايجان متوجه به آن سامان شده و در آنجا از دنيا رفت. مرقد او هم اكنون زيارتگاه عموم می باشند.
