عرفان در سوره يوسف، ص: 296

تسليم كامل فرامين خدا

1- در عبادات

اين حرف حضرت يوسف عليه السلام است:

«إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْقانِتِينَ وَ الْقانِتاتِ وَ الصَّادِقِينَ وَ الصَّادِقاتِ وَ الصَّابِرِينَ وَ الصَّابِراتِ وَ الْخاشِعِينَ وَ الْخاشِعاتِ وَ الْمُتَصَدِّقِينَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ وَ الصَّائِمِينَ وَ الصَّائِماتِ وَ الْحافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ وَ الذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيراً وَ الذَّاكِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً» «1»

اين تازه منزل اول؛ يعنی تسليم بودن باطن به اوامر و نواهی پروردگار است كه ای محبوبم! همه اوامر تو را قبول دارم؛ نماز می خوانم؛ چون نماز مناجات، عشق، راز و نياز و دست زدن به دامن لطف تو است. می بينی كه روزه می گيرم. اعمال من قابلی ندارد، اما ارزش آن برای اين است كه امر تو اطاعت می شود.

وقتی انسان روزه می گيرد و گرسنه می شود، خدا به او می گويد: اگر به تو در معيشت سخت گرفتم، به مصلحت و علتی است، پس گلايه نكن؛ چون می توانی بخوری، اما اگر يك وعده غذا نباشد، برای تو مهم نيست.

______________________________
(1)- احزاب (33): 35؛ «مسلماً خدا برای مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ايمان، و مردان و زنان عبادت پيشه، و مردان و زنان راستگو و مردان و زنان شكيبا، و مردان و زنان فروتن، و مردان و زنان صدقه دهنده، و مردان و زنان روزه دار، و مردان و زنان حفظ كننده خود از پليدی های جنسی، و مردان و زنانی كه بسيار ياد خدا می كنند، آمرزش و پاداشی بزرگ آماده كرده است.»