عرفان در سوره يوسف، ص: 34

با اين كه به زحمت به حرف می آمد، اين مطلب را از او شنيدم. شب های عجيبی داشت. من به او خيلی حسرت می خوردم.

ايشان فرمودند: آيت الله حاج شيخ مرتضی حائری، فرزند مرحوم آيت الله العظمی شيخ عبدالكريم حائری «1»، براساس سابقه ای كه با او داشتم، در سفری از

______________________________
(1)- آية اللّه حاج شيخ عبدالكريم حائری (مؤسس حوزه علميه قم)

ايشان در سال 1267 ه. ق در روستای مهرجرد يزد ديده به جهان گشود، در كودكی سالها در مدرسه بزرگ محمد تقی خان يزد به تحصيل علوم دينی پرداخت و در سن 18 سالگی به سرزمين عراق مهاجرت نمود، عبدالكريم ابتدا چند سالی در حوزه علميه اردكان بود و با نامه ايشان به محضر ميرزای بزرگ شيرازی شتافت.

ايشان دوازده سال در سامرا در محضر ميرزای شيرازی آية اللّه فشاركی، آية اللّه محمد تقی شيرازی و آية اللّه شيخ فضل اللّه نوری به تحصيل علم پرداخت. بعد از رحلت ميرزای شيرازی راهی نجف گرديد و در آنجا سكونت گزيد اما به زودی دريافت كه حوزه علميه كربلا رونق خود را از دست داده بود و هيچ جنب و جوشی در مدرسه های علميه به چشم نمی خورد، لذا اين شهر را انتخاب كرد و اينجا بود كه او لقب حائری را برای خود برگزيد. (زمين كربلا را حائر می خوانند)

ايشان مدتی در حوزه علميه اراك مشغول بود، ولی به همراه فرزند بزرگش حاج شيخ مرتضی حائری و آية اللّه خوانساری به شهر قم سفر نمود و با تشكيل جلساتی از علما و بازاريان قم تصميم گرفت حوزه علميه قم را مجدداً احيا كند. مرحوم شيخ توانست شاگردان بارزی را به جهان اسلام تقديم كند. كه از ميان آنان امام خمينی رحمه الله آية اللّه گلپايگانی، آية اللّه اراكی و آية اللّه مرعشی می باشند.

بالاخره ايشان، اين شخصيت علمی و الهی در 81 سالگی در سال 1315 شمسی به ديار ابدی شتافت و در جوار حضرت معصومه عليها السلام به آغوش خاك سپرده شد.