عرفان در سوره يوسف، ص: 43
نكته دوم:
«إِذْ قالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ» «1»
حضرت يوسف عليه السلام پدر را در نقطه ای از مهربانی، لطف، محبت، عنايت و رفاقت و اتصال به فرزند ديد كه فضا را برای خودش آزاد مشاهده كرد و درد دل، واقعه ها و پيشامدهای زندگی خود را راحت برای او بگويد.
وای بر آن پدرانی كه با فرزندان خود غريبه هستند و وای بر آن فرزندانی كه نتوانند با پدر خود حرف بزنند. حضرت يوسف عليه السلام فضا را كاملًا آماده ديد كه حرفهايش را راحت بزند و از تجربيات پنجاه ساله پدر عالم، آگاه و بصيرش در زندگی استفاده كند.
آيه می خواهد بگويد: ای خانواده ها! پدران! مادران! با فرزاندان خود رفيق، يكی و وصل باشيد. رابطه صميمی داشته باشيد. او اگر نتواند با شما ارتباط برقرار كند، به خاطر نيازش بالاجبار می رود و با بيگانه ارتباط می گيرد و در اين ارتباط با بيگانه، خدا می داند كه چه بلاهايی بر سرش می آيد.
حضرت يوسف عليه السلام پدر را نسبت به خودش خيلی نرم، ليّن، خوش اخلاق،
______________________________ (1)- يوسف (12): 4؛ « [ياد كن ] آن گاه كه يوسف به پدرش گفت.»
