عرفان در سوره يوسف، ص: 426

1- منزل اسلام

هر كدام از اين ده منزل، قبل از اين كه وارد آن شويم، مقداری معرفت لازم دارد؛ كه اين اسلامی كه در اين آيه می فرمايد، كدام اسلام است؟ يعنی اقرار به توحيد و رسالت با زبان؟ نه.

ورود به اين منزل اول به اين نحو امكان دارد كه انسان خودش را از قيود غيرملكوتی آزاد و تسليم حضرت حق كند؛ يعنی اقرار باطنی كند كه مولای رزّاق و كريم من! من از دست همه فرار كرده، آزاد شده ام و به جانب تو گريخته ام، حال خودم را در اختيار تو می گذارم و اين اقرار و گفته آنقدر بايد راست باشد كه زمينه جذب عنايت، نظر و فيض خدا فراهم شود.

يعنی وقتی می گويم: خودم را از دست غير درآورده ام، پروردگار ببيند كه من اسير پول، چهره های غيرخدايی، نامحرمان، بيگانگان، صندلی مقام و شهوت نيستم و قبول كند.

ابراهيمی شدن تسليم شوندگان

وقتی خدا تسليم بودن مرا قبول كند، مرا در حدّ خودم، در مسير ابراهيمی شدن می اندازد. مدرك اين نكته در قرآن است. وقتی كه درباره حضرت ابراهيم عليه السلام حرف می زند، می فرمايد:

«إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعالَمِينَ» «1»

من از او كه آن وقت جوان بود، با الهام، وحی يا از طريق شريعت حضرت

______________________________
(1)- بقره (2): 131؛ «و ياد كنيد] هنگامی كه پروردگارش به او فرمود: تسليم باش؛ «گفت: به پروردگار جهانيان تسليم شدم.»