عرفان در سوره يوسف، ص: 107

تخصص دارند، می دانند كه اين امر «اتَّبِعْ » واجب است، مانند امر به نماز و روزه.

می فرمايد: ای مرد و زن! در اين دنيا فقط راه كسانی كه با قدم اطاعت و عبادت به جانب من آمدند- مانند حضرت ابراهيم و حضرت شعيب عليهما السلام و ديگر انبيا عليهم السلام- متابعت كنيد.

«ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» «1»

بازگشت همه شما به سوی من است، من ريز و درشت پرونده شما را در روز قيامت به شما اطلاع می دهم.

تقرب به پيامبر صلی الله عليه و آله با قدم طاعت

اين روايت را راوندی در كتاب با عظمت «دعوات» نقل می كند: «ربيعة بن كعب» از ياران پيغمبر صلی الله عليه و آله می گويد:

روزی به خدمت رسول خدا صلی الله عليه و آله آمدم، حضرت صلی الله عليه و آله شروع به سخن كردند، فرمودند: ربيعة! هفت سال است كه به من خدمت می كنی، به خاطر اين هفت سال زحمت و خدمتی كه به من كردی، از من حاجتی نمی خواهی؟ گفتم: يا رسول الله! به من مهلت می دهيد؟ فرمودند: بله. عرض كردم: بعداً حاجتم را به شما می گويم.

چه روش زيبايی است كه انسان زود تصميم نگيرد. چند روز فكر و مشورت كند، بعد تصميم بگيرد.

ربيعة می گويد: فردا تنها نزد پيامبر صلی الله عليه و آله آمدم. گفتم: آقا! حاجتم را بگويم؟

فرمودند: بگو. عرض كردم: از پروردگار بخواهيد تا مرا با شما شانه به شانه وارد بهشت كند. چه همّت بلندی.

______________________________
(1)- لقمان (31): 15؛ «سپس بازگشت شما فقط به سوی من است. پس شما را از آنچه انجام می داديد، آگاه می كنم.»