عرفان در سوره يوسف، ص: 412

چه بايد كرد؟ مؤمن می بيند و می فهمد، يا می پذيرد و يا رد می كند:

«أَ وَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ» «1»

با نور خود در ميان مردم زندگی می كند.

تلاش مؤمن برای معيشت حلال

عالم معتبری می گفت: صاحب منزلی برای صرف ناهار مرا دعوت كرد كه اهل حقيقت بود. وقتی رفتم، كسی با لباس كهنه آنجا نشسته بود و حرف هم نمی زد. من اين شخص را نمی شناختم. با يقين صد در صد به صاحب خانه گفتم: خدا را شكر می كنم كه امروز در اينجا لقمه حلال و پاكی نصيبم می شود.

آبگوشت داشتند. ساعت حدود يازده و نيم شد. پنج ريال به كسی داد، گفت:

آقا امروز لقمه پاك می خواهند، دو عدد نان سنگك بگير و بياور. زودتر بيا كه نماز جماعت را در خانه بخوانيم.

ايشان برای خودم می گفت: او رفت نان بگيرد، ساعت دو برگشت؛ يعنی دو ساعت و نيم طول كشيد. صاحبخانه به او گفت: سر كوچه پايينی نانوايی بود، پس كجا رفتی؟

گفت: از آنجا به خيابان ديگری رفتم كه نانوايی سنگكی ديگری پيدا كنم، از آنجا همين طور رفتم تا نانوايی ديگری پيدا كردم كه خمير، خميرگير، شاطر و نان درآور آن همگی پاك بودند.

اميرالمؤمنين عليه السلام به ما می فرمايد:

______________________________
(1)- حديد (57): 12؛ « [اين پاداش نيكو و باارزش در] روزی [است ] كه مردان و زنان باايمان را می بينی كه نورشان پيش رو و از جانب راستشان شتابان حركت می كند.»