عرفان در سوره يوسف، ص: 100
درخواست حضرت ابراهيم عليه السلام از خدا
به قدری حوصله، حلم و گذشت ايشان بالا بود كه فقط اين جمله را به پروردگار عرض كرد:
«رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ» «1»
______________________________ (1)- ابراهيم (14): 37؛ «پروردگارا! من برخی از فرزندانم را در درّه ای بی كشت و زرع نزد خانه محترمت سكونت دادم؛ پروردگارا! برای اينكه نماز را بر پا دارند.»
