ايمان و آثار آن، ص: 166

و انسان كارگردان پست و پليدی بود، با آنان مبارزه می كرد.

دولت های زمانِ عيسی بن مريمعليه السلام، از هيچ جنايتی در حقّ بشر فروگذاری نداشتند، و زير چرخ شهوات حكام، علما و دانشمندانِ با دانش، ولی لامذهب و بی دين و پست، به مانند جماد درآمده بودند؛ يعنی تود مردم در تمام جهات حيات، ابزار و كارگردان شهوات چند گروه از قبيل حكام، علمای يهودی در مشرق زمين، و يا زرداران و زورداران، به قول امروزی ها «فئودال ها»، شده بودند، و در مقابل اين گروه های متعدد، اگر انسان انقلابی و الهی بخواهد قيام كند، ما می توانيم تصوّر كنيم كه چه موانع سخت و چه سدهايی در مقابل اين مرد انقلابی و الهی به وجود خواهد آمد. اين جا است كه بايد پيغمبر و انسانی الهی در دريايی از صبر و استقامت فرورفته باشد تا بتواند در مقابل اين حوادث، موانع، سدها و ستمگری ها بايستد.

بزرگ ترين مانع در راه مصلحين بشری

شايد نزديك به سی و چند سال زندگی حضرت مسيح عليه السلام، اين مرد بزرگ الهی، در حالی كه خود را از تمام برنامه های مادی دنيا برحذر می داشت، در ميان مردم به اشاع برنامه الهی قيام كرد، و محصول سی و سه سال برنام تبليغی او، به بيست نفر نمی رسيد؛ چون موانع، سدها و خطرات زياد بود، و قدرت حكام فوق العاده بود، و زرداران و زورداران در زندگی مردم خيلی نفوذ داشتند، و شايد آن مردم گمان می كردند كه پيشرفت عيسی عليه السلام به ضرر آن ها باشد، و اين بزرگ ترين مانع در راه انبيا و در راه مصلحين بزرگ بشری بود. چنين فكری هميشه اكثريت مردم را در مقابل انبيا، ائمه و مصلحين پاك برگزيد خدا قرار می داد، و وقتی قوای آنان كه عبارت از همين تود مردم بود، در اختيار ستم ستمگران قرار داشت، برای آن ها مسلماً پيشرفت كلی و همه جانبه ای در سطح بين المللی حاصل نمی شد.

حضرت عيسی عليه السلام از زندگی تا عروج به آسمان

اميرمؤمنان عليه السلام دربار وضعيت سی و چند ساله زندگی حضرت عيسی عليه السلام در نهج البلاغه می گويد: تا روزی كه آن حضرت به طرف خدا صعود كرد، كفش او پوست پا و لباسش از كهنه ترين لباس ها بود. و غذای چرب سفر او، علف شيرين بيابان بود، و بستر نرم خواب او در شب غير بارانی، خاك بيابان بود، و در شب بارانی،