ايمان و آثار آن، ص: 277
نبود، و در ضمن، من آن وقت ديگر طلبه شده بودم. يك روز من ديدم همين لات گردن كلفت كه ديگر آرام شده بود، يعنی همان فردی كه در آن روز بر سر آن واعظ عربده كشيده بود و به او گفته بود، شكمت را پاره می كنم و می كشمت و چند فحش آبدار هم به او داده بود، ساعت ده صبح به منزل آن واعظ آمده است. من هم در اوايل طلبگی ام بودم. علما و گويندگان به خان اين واعظ می آمدند و هر روز در آن خانه از شنبه تا جمعه، و از جمعه تا جمعه ديگر، بحث علمی برقرار بود. اين فرد وارد خانه مزبور شد و سلام كرد و نشست. اين واعظ هم برای او نيم خيز شد و گفت: يا الله، حالتان چطور است؟ و او گفت: الحمدلله. واعظ گفت: چه عجب. آن مرد گفت: عرضی دارم. واعظ گفت: بفرماييد؛ يعنی واعظ آن مرد را خوب و كامل می شناخت؛ چون هيكل او معلوم بود و از ياد نمی رفت كه اين همان است و همين طور تُن صدا، عربده ها و فحش های آن روزش. اين يك اثر دينداری است. قرآن اين اثر را در آی بيست و دوم سور رعد بيان می كند: البته، در جای ديگر قرآن هم آمده است. دينداران واقعی بدی های ديگران را با خوبی های خود عوض و بدل می كنند؛ نه اين كه در مقابل بدی، بدی نمايند؛ بلكه آن ها در مقابل بدی آن ها، خوبی می كنند. آيا الآن بيش تر مردم تحمّل چنين حالی را دارند كه بخواهند بدی های ديگران را با خوبی ها دفع كنند.
امام حسن عليه السلام و دفع كردن بدی با خوبی
يك آدم بی تربيت و بد زبان كه خودش می گويد، دچار حسادت سخت و كينه هم بودم، وقتی وارد مدينه شدم، ديدم آقايی بر قاطر بسيار زيبايی كه زيباتر از آن نديده بودم، نشسته. به يكی گفتم اين شخص كيست؟ گفت حسن بن علی. من هم كه نسبت به اين كه حضرت علی چنين فرزندی داشته باشد، دچار حسادت شدم و كينه هايم شعله ور گرديد، پس جلو رفتم و رو به روی او، شروع به بدگويی نسبت به خودش و به پدرش، علی بن ابی طالب، كردم. او هم در جواب، با پا ركاب به شكم قاطرش نزد كه هر چه زودتر از آن جا برود؛ بلكه دهن قاطر را كشيد و ايستاد، و تمام فحش ها و بد و بيراه های مرا ساكت گوش داد. ديگر دهن من كف كرده بود و نمی توانستم حرف بزنم؛ از بس كه فحش داده بودم، چانه ام درد گرفته بود. من كه ساكت شدم، امام حسن عليه السلام شروع به سخن كرد و خيلی آرام از من پرسيد: شما مسافر هستيد؟ يعنی حضرت مطابق اين آيه: «1»، رفتار كرد و بدی را با خوبی عوض و بدل نمود و گفت: شما
______________________________ (1) 8. قصص: 54- رعد: 22.
