ايمان و آثار آن، ص: 239

در اين كشور، اگر دختری را كه شوهر می دادند و او در سال اول، فرزندی كه می زاييد، دختر بود، در دادگا آتن محكوم به پرداخت جريمه می شد. اگر اين زن، در سال دوم هم دختر می زاييد، در آن دادگاه، به دو برابر جريمه محكوم می شد، و چنانچه در سال سوم، باز اين زن دختر می زاييد، با حضور پدر و مادر آن زن و پدر و مادر داماد، در دادگستری به دار كشيده می شد.

2. چين

و اما در چين، وقتی درخانواده ای دختری متولّد می شد، در زمانی كه اين نوزاد دختر در دست قابله بود، طبق رسم هميشگی اين كشور، بلافاصله پدر اين نوزاد دختر، از بازار آهنگرها يك جفت كفش آهنی كه قالب آن انداز پای اين نوزاد يك روزه بود، تهيه می كرد، و هنوز لباس به تن اين نوزاد نپوشانده بودند، اين كفش آهنی را به پايش می كرد و بندهايش را می بست. اين دختر تا پانزده سال حق نداشت اين كفش را بيرون بياورد؛ برای اين كه پای اين دختر رشد نكند؛ تا او يا در خانه بماند، و يا برای پراندن كلاغ و كبوتر، در كلبه ای در مزرعه بنشيند.

3. هندوستان

اما در هندوستان، دو قوم در هندوستان بودند. قوم اول، بت پرست بودند، و بتخان آن ها، در مركزی كه پيش خود آن ها مقدس بود، قرار داشت. هر سه سالی، يكبار، برای بتی كه در آن بتخانه است، قبيله بايد قربانی می برد. قربانی عبارت بود از دختری كه هيجده سالش تمام شده بود. در آن جا او را قربانی می كردند تا قبيله به بت تقرّب پيدا كند.

الان هم كه دنيا، دنيای علم، نور، روشنفكری قوم، تجدد و تمدن شده است، رسم دين و قاعد آيينی شان اين است كه اگر دختری را شوهر دادند و آن شوهر به مرض، تصادف و حادثه از دنيا رفت، چه بچه دار باشند و چه نباشند، به دنبال جناز شوهر، دختر بايد تا كنار رودخانه مقدس بيايد، و برای اين كه بعد از اين مرگ، آن زن در آيينشان حقّ شوهر كردن ندارد، با طنابی آن زن جوان زنده را به مرد آن مرد می بندند و هر دو را با هم آتش می زنند و خاكسترشان را در رودخانه می ريزند.

4. ايتاليا

و اما در ايتاليا (روم قديم)، اوضاع زن اين بود كه اگر شوهری از دست زنش كدورت پيدا می كرد، با كمك فرزندانش، آن زن را در خانه برهنه می كرد. اين زن