ايمان و آثار آن، ص: 73

را بخرد. الان چون ما دين را ارزان كرده ايم، می توانيم آن را بفروشيم.

اطاعت كردن علی عليه السلام از قانون

در اسلام نيز همه در مقابل قانون مساوی هستند. من برای نمونه، واقعه ای را برای شما نقل كنم كه در زمان خلافت اميرمؤمنان عليه السلام اتفاق افتاده است، تا ببينيد اسلام چقدر به اين موضوع اهميت داده:

علی عليه السلام داشت از بازار عبور می كرد كه زره خود را در دكان مردی ارمنی ديد. جلو آمد و به او گفت: آقا! اين زره متعلّق به من است. آن مرد ارمنی گفت: علی جان! مملكت دادگاه دارد. حضرت فرمود: من حاضرم به دادگاه بيايم. ببينيد چقدر اين روح دارای تربيت عالی است. چرا حضرت چنين می گويد؛ چون در نگاه و بينش او همه انسان ها در برابر قانون مساوی هستند. با اين كه دولت دولت علی عليه السلام است، او به عنوان مدعی و مرد ارمنی به عنوان منكر در دادگاه حاضر می شوند.

رئيس دادگاه بر اساس ضوابط دينی می داند با مدعی و منكر چگونه برخورد كند؛ يا بايد برای هر دو بلند شود، يا بايد برای هر دو بلند نشود، و اين كه جواب سلام هر دو را بايد يكسان بدهد. هر دو سلام كردند، و قاضی جواب سلام آن ها را داد. علی عليه السلام فرمود: زره من گم شده و الان من آن را در مغازه اين ارمنی پيدا كرده ام. به او می گويم آن زره متعلّق به من است، امّا اين شخص می گويد: متعلّق به تو نيست. قاضی به اميرمؤمنان عليه السلام گفت: شاهد داری؟ علی عليه السلام فرمود: خير، ندارم. قاضی گفت: قرآن می فرمايد: شاهد بياور. اكنون چون شما شاهد نداری، آيا حاضر هستی سوگند بخوری؟ علی عليه السلام فرمود: نه. قاضی به مرد ارمنی گفت: به حكم دين اسلام، زره متعلّق به تو است. اميرمؤمنان عليه السلام به اين حكم اعتراضی نكرد و از دادگاه بيرون رفت. «1»

______________________________
(1) 22. ابراهيم بن محمد الثقفی، الغارات، ج 1، ص 125- 124:

حدثنا محمد، قال: حدثنا الحسن، قال: حدثنا ابراهيم، قال: حدثنا اسماعيل بن أبان، قال: حدثنا عمرو بن شمر، عن سالم الجعفی، عن الشعبی، قال: وجد علی عليه السلام درعا له عند نصرانی، فجاء به إلی شريح يخاصمه إليه، فلما نظر إليه شريح، ذهب يتنحی. فقال: مكانك، و جلس إلی جنبه، و قال: يا شريح أما لو كان خصمی مسلما ما جلست الا معه، و لكنه نصرانی و قال رسول الله صلی الله عليه وآله: إذا كنتم و اياهم فی طريق فألجؤوهم إلی مضايقه و صغروا بهم كما صغر الله بهم فی غير أن تظلموا. ثم قال علی عليه السلام: ان هذه درعی لم أبع و لم أهب. فقال للنصرانی: ما يقول أميرالمؤمنين؟ فقال النصرانی: ما الدرع الا درعی، و ما أميرالمؤمنين عندی بكاذب. فالتفت شريح إلی علی عليه السلام فقال: يا أمير المؤمنين هل من بينه؟ قال: لا، فقضی بها للنصرانی، فمشی هنيه، ثم أقبل فقال: أما أنا فأشهد أن هذه أحكام النبيين، أمير المؤمنين يمشی بی إلی قاضيه و قاضيه يقضی عليه! أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شريك له، و أن محمدا عبده ورسوله، الدرع والله درعك يا أميرالمؤمنين.