ايمان و آثار آن، ص: 191
در آی ديگر می گويد: مگر من ايمان كسی را امضا می كنم كه در هنگام اجرای حكم من، در دل خود كوچك ترين خدشه ای نسبت به آن حكم دارد؟ آيا من می توانم امضا كنم كه او يك آدم سالمی است؟ «1»
تمسك به دين، بهترين راه حل تمام مشكلات
به خدا قسم، ما مسلمانان و هم دنيا دربار حق دين در اشتبا محض هستيم و هر چقدر هم كه به اشتباهمان ادامه بدهيم، گرفتاری هايمان نه تنها حل نمی شود، بلكه بيش تر هم می شود. برای همين بايد گفت: غير از تمسّك به دين، راه حلی برای مشكلاتمان وجود ندارد. مگر پدر، زن، بچه، دختر و پسر تا كجا با انسان هستند؟ اين افراد همان هايی هستند كه تا روزی كه می توانيم لقمه در دهانشان بگذاريم، به ما احترام می گذارند، و روزی هم كه چيزی نداشته باشيم و نتوانيم چنين كنيم، بايد برويم حمالی كنيم و آنان اصلًا به كمكمان نمی آيند. آن وقت درست است كه ما به خاطر اين افراد به جهنم برويم؟ اين جا جای عشق و محبت نيست؛ بلكه جای نفرت است. آن جايی كه تمام امور غيرخدايی، بر خدا مقدّم می شود، معلوم می شود كه در برابر خدا نفرت هست، و محبت در برابر ضدّ خدا می باشد.
برنام اول و دوم: توبه و پاكی
چنان كه گفته شد، دو مورد از آن نُه برنامه در يك آيه آمده است: «2» خدای شما و خدای قرآن، و نه خدای اروپا، پاكی روان و پاكی ظاهر را دوست دارد. او به اين پاكی ها علاقه، عشق و محبت دارد. اعلام اين محبت در قرآن برای خودش نيست؛ برای اين كه خودش بی نياز است. اين كه اين خدا اعلام می كند: من عشق به بازگشت و به طهارت دارم، در حقيقت دارد انسان را راهنمايی می كند كه: ای انسان!
______________________________ (1) 20. فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّی يُحَكِّمُوكَ فيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فی أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْليماً (نساء: 65): به پروردگارت سوگند كه آنان مؤمن حقيقی نخواهند بود، مگر آنكه تو را در آنچه ميان خود نزاع واختلاف دارند به داوری بپذيرند سپس از حكمی كه كرده ای دروجودشان هيچ دل تنگی و ناخشنودی احساس نكنند، وبه طور كامل تسليم شوند.
(2) 21. بقره: 222.
