ايمان و آثار آن، ص: 290

جايگا نماز در ايمان ابراهيمی

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله رب العالمين و الصلا و السلام علی محمّد و اهل بيته الطاهرين صلوات الله عليهم اجمعين

آثاری كه دينداری واقعی از خود نشان می دهد، در هيچ حالتی، و در هيچ مكتبی، وقتی كه انسان معتقد به آن ها باشد، بروز نمی يابند. علت آن هم اين است كه ديندار واقعی از طريق ايمان و باور، وصلِ به پروردگار بوده و نسبت به او تسليم است. پروردگار مهربانِ عالم، از بند ديندار خود، فقط و فقط خير می خواهد و از او، راضی به هيچ شری نيست؛ به عبارت ديگر، اخلاق و منش ديندار واقعی، اخلاق خداست. البته، در هر مرحله ای، اخلاق پروردگار بی نهايت است، ولی اين اخلاق در انسان ديندار، دارای حدود و نهايت است. البته، با همه حدود و نهايتی كه ديندار به اين اخلاق می دهد، اين اخلاق رنگ خدايی داشته و ديندار از اين جهت، هم اخلاق خدا است.

خدا در آيه بيست و ششم سور مبارك آل عمران خود را در زبان مؤمنان راستينش چنين معرفی می كند:

بِيَدِكَ الْخَيْر

خداوندا! آنچه نزد تو و با تو می باشد، خوبی هست.

؛ چون خدا بدی ندارد.

و در آی هفتاد و نهم سور نساء هم می فرمايد:

ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَهٍ فَمِنَ اللَّهِ

خوبی هايی كه به شما می رسد، همه از جانب خدا است.

هزين سترگ ابراهيم عليه السلام برای نماز

يك اخلاق پروردگار اين است كه لطف، عنايت و بخشش را دريغ نمی كند. ديندار هم همينطور است. او وقتی كه وصلِ به خدا باشد، چشم جوشان محبت مهربانی می شود و دريغ