ايمان و آثار آن، ص: 172

زندگی می كنند، ولی تعدادشان كم است. خدا يك پيغمبر صلی الله عليه وآله را فرستاد كه گهواره كره زمين را از شكم و دهان گرگ و ظلم بيرون بياورد، اما چرا بيرون نيامد؟ برای اين كه يار حق كم بود، و هميشه كم بوده و هميشه مردم در ياری حق سستی می كردند.

سكوت انسان های بيدار در مقابل ظلم

وقتی تاريخ سنی و شيعه را بخوانيم، می بينيم، ابن زياد در دارالاماره اش تنها با سی نيروی نظامی مانده بود، و بيرون دارالاماره هجده هزار نفر با مسلم بن عقيل بودند. «1» ديگر ابن زياد دست از جان شسته بود؛ يعنی اگر ده نفر از ياران مسلم به دارالاماره حمله می كردند، بساط يزيد و حزب اموی برچيده می شد. ولی هجده هزار نفر شكم پرست كه عشق به اولاد و همسر برای آن ها از عشق به خدا اهميت بيش تری داشت، با يك برنامه ريزی، دور مسلم بن عقيل را خالی كردند تا آن سی نفر توانستند مسلم بن عقيل را با سر بريده از بالای دارلاماره پايين بياندازند تا برای ديگران درس عبرتی باشد.

مردم عامل اشاع گناه هستند. آغوش باز كردن برای پذيرفتن افكار غلط، به خاطر بيدار نبودن اكثريت است. در تعطيل شدن مسايل حق، سكوت افراد بيدار، كمك به سزايی می كند.

نتيج عملكرد بد كليسا، بدبينی مردم به خدا

در قرون نزديك به رنسانس علمی، به علت برنامه های كليسا، مردم در ابتدا نسبت به خدا بدبين شدند، و نتيجه آن اين شد؛ يعنی گفتند، خدايی كه برنام كليسا را تأييد می كند، چنين خدايی در زندگی ما جايی ندارد.

______________________________
(1) 19. المفيد، الإرشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج 2، ص 52:

قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حَازِمٍ: أَنَا وَ اللَّهِ رَسُولُ ابْنِ عَقِيلٍ إِلَی الْقَصْرِ لِأَنْظُرَ مَا فَعَلَ هَانِئٌ، فَلَمَّا حُبِسَ وَ ضُرِبَ، رَكِبْتُ فَرَسِی فَكُنْتُ أَوَّلَ أَهْلِ الدَّارِ دَخَلَ عَلَی مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ بِالْخَبَرِ فَإِذَا نِسْوَهٌ لِمُرَادَ مُجْتَمِعَاتٌ يُنَادِينَ يَا عَبْرَتَاهْ يَا ثُكْلَاهْ فَدَخَلْتُ عَلَی مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ فَأَخْبَرْتُهُ فَأَمَرَنِی أَنْ أُنَادِیَ فِی أَصْحَابِهِ وَ قَدْ مَلَأَ بِهِمُ الدُّورَ حَوْلَهُ وَ كَانُوا فِيهَا أَرْبَعَهَ آلَافِ رَجُلٍ فَنَادَيْتُ يَا مَنْصُورُ أَمِتْ فَتَنَادَی أَهْلُ الْكُوفَهِ وَ اجْتَمَعُوا عَلَيْهِ فَعَقَدَ مُسْلِمٌ لِرُءُوسِ الْأَرْبَاعِ عَلَی الْقَبَائِلِ كِنْدَهَ وَ مَذْحِجَ وَ أَسَدَ وَ تَمِيمَ وَ هَمْدَانَ وَ تَدَاعَی النَّاسُ وَ اجْتَمَعُوا فَمَا لَبِثْنَا إِلَّا قَلِيلًا حَتَّی امْتَلَأَ الْمَسْجِدُ مِنَ النَّاسِ وَ السُّوقُ وَ مَا زَالُوا يَتَوَثَّبُونَ حَتَّی الْمَسَاءِ فَضَاقَ بِعُبَيْدِ اللَّهِ أَمْرُهُ وَ كَانَ أَكْثَرُ عَمَلِهِ أَنْ يُمْسِكَ بَابَ الْقَصْرِ وَ لَيْسَ مَعَهُ فِی الْقَصْرِ إِلَّا ثَلَاثُونَ رَجُلًا مِنَ الشُّرَطِ وَ عِشْرُونَ رَجُلًا مِنْ أَشْرَافِ النَّاسِ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ خَاصَّتِهِ.