ايمان و آثار آن، ص: 293

است. البته، اين ازدواج با اختيار خود هاجر عليها السلام صورت گرفت.

معنای هم كفو بودن در ازدواج

ممكن است كه پدری به دختر بيست سال خود بگويد كه شما با يك مرد پنجاه ساله ازدواج بكنيد، و آن دختر هم بگويد، نمی خواهم با چنين فردی ازدواج كنم؛ چون سن او خيلی زياد است، و من حس می كنم كه او نمی تواند به نيازها، عواطف و محبت هايم پاسخ مناسب بدهد. او می تواند چنين بگويد؛ چون ازدواج از روی اجبار، شرعی نيست. ولی اگر پسری، و يا دختری بخواهند ازدواج نامناسب بكنند. حالا كه زمين ديدنی ها برای كل مردم كر زمين آزاد شده و آدم می تواند به راحتی هر كسی را ببيند، ممكن است جوانی عاشق يك دختر يهودی بشود كه همكلاسش است، و يا عاشق دختری بهايی بشود، و يا نه، پسر بهايی، عاشق دختری مسلمان بشود. در چنين جايی، پدر می تواند از ولايت خود استفاده بكند و جلوی اين ازدواج را بگيرد، و اگر آن دختر و پسر ازدواج بكنند، در حالی كه پدر و مادر ناراضی هستند، آن ها عاق می شوند. ازدواج با بهايی كه باطل است و عقد با او واقع نمی شود، و چنين ازدواجی زنای دايم می شود. ازدواج با جوان بی دينی كه ضروريات دين را قبول ندارد، و می گويد، من قرآن را، و يا پيغمبر را، و يا امام حسين را قبول ندارم و خلاصه، من دين را قبول ندارم، هم باطل است، و اگر به هزار محضر بروند، و آن ها هم بين اين دو عقد بخوانند، آن عقد بسته نمی شود، و آن دو نسبت به هم نامحرم باقی می مانند، و اگر هم بچه دار شوند، آن بچه هم حرام زاد قطعی می شود. بنابراين، بايد حريم ها حفظ بشود.

اين مسايل را من از اين جهت گفتم كه يك وقت كسی فكر نكند كه اسلام می گويد، وقتی خانواده به دختر گفتند، با اين مرد شصت ساله ازدواج بكن، او بايد به اين ازدواج تن در دهد. نه، چنين نيست. در ماجرای ازدواج هاجر با ابراهيم، اين هاجر بود كه با ميل و با انتخاب خود، اين ازدواج را انتخاب كرد.

اگر قضی انتخاب خود در ميان باشد، و انتخاب هم درست باشد و بعد هم دختر بگويد، من فقط به خاطر عواطف و احساساتم، به اين ازدواج راضی نمی شوم؛ برای اين كه من می دانم كه اين مرد هشتاد ساله پاسخگوی حالات من نيست؛ بلكه با انتخاب خودم می خواهم با اين مرد ازدواج بكنم، آن دختر چنين حقی دارد؛ چون اسلام در جايی به كسی زور نمی گويد؛ چون خود آن دختر می خواهد اين ازدواج انجام شود.