ايمان و آثار آن، ص: 328

اگر قانون دين عملی بشود، خيلی خوب می شود. يك راه اين است كه يك قتل در مقابل يك قتل انجام گيرد و قاتل اعدام شود. اگر ما اين راه را نخواهيم طی كنيم، می توانيم ديه بگيريم. طبق قانون قرآن و فقه، دادگاه برای قاتل مقداری ديه قرار داده است، همان را بگيريد و از اعدام قاتل بگذريد، يا نه، بدون گرفتن ديه، از قاتل گذشت كنيد. بعد برای اين كه مهربانی را در جامعه تقويت بكند، می گويد، اگر از قاتل بگذريد، اين كار بهتر است؛ يعنی انتخاب سوم بهتر است.

در بهشت، ياد گناهان گذشته را از خاطر گناهكاران آمرزيده می بَرَند

اخلاق خود خداوند، گذشت از گناه بوده است. ما از اول پانزده سالگی مان تا حالا چقدر گناه كرديم، ولی می ببنيم خداوند اين گناهان را آشكار نكرده است؛ نه پرونده مان را باز كرده تا گناهانمان را بر ملا بكند، و نه به يك شكلی آن ها را به رخ خودمان كشيده است تا شرمنده شويم. بعد هم زمينه گذشت خود از آن ها را برای مان قرار داده و گفته است، گناه را ترك بكنيد كه همان ترك، توبه است «1»، و من شما را می بخشم، و در قيامت هم آن ها را به رختان نمی كشم.

فقط يك مسأله می ماند كه اگر گناهكار بخشيده شده را به بهشت ببرنند، او در آن جا می بيند، همه شاد هستند، ولی او در درون خود غصه دار است؛ او پيوسته ياد گناهانش می افتد و می گويد، چقدر خدا در حق من آقايی كرده است. حق من نبود كه به بهشت بيايم، اما حالا پروردگار من را در بهشت آورده، و از اين بابت، هميشه غصه می خورد و هميشه رنج می كشد.

خداوند برای حل اين مسأله چكار می كند؟ پروردگار قبل از اين كه گناهكار آمرزيده شده را به بهشت ببرد، كلّ گناهان او را تا ابد از يادش می برد؛ يعنی گناهكار

______________________________
(1) 4. در تحف العقول، ص 197، كميل بن زياد، از عليعليه السلام روايت كرده است:

... وَ تَرْكُ الذَّنْبِ وَ الِاسْتِغْفَارُ اسْمٌ وَاقِعٌ لمعانی [لِمَعَانٍ ] سِتٍّ أَوَّلُهَا النَّدَمُ عَلَی مَا مَضَی وَ الثَّانِی الْعَزْمُ عَلَی تَرْكِ الْعَوْدِ أَبَداً وَ الثَّالِثُ أَنْ تُؤَدِّیَ حُقُوقَ الْمَخْلُوقِينَ الَّتِی بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ وَ الرَّابِعُ أَنْ تُؤَدِّیَ حَقَّ اللَّهِ فِی كُلِّ فَرْضٍ وَ الْخَامِسُ أَنْ تُذِيبَ اللَّحْمَ الَّذِی نَبَتَ عَلَی السُّحْتِ وَ الْحَرَامِ حَتَّی يَرْجِعَ الْجِلْدُ إِلَی عَظْمِهِ ثُمَّ تُنْشِئَ فِيمَا بَيْنَهُمَا لَحْماً جَدِيداً وَ السَّادِسُ أَنْ تُذِيقَ الْبَدَنَ أَلَمَ الطَّاعَاتِ كَمَا أَذَقْتَهُ لَذَّاتِ الْمَعَاصِی.