ايمان و آثار آن، ص: 240

می بايست به دستور شوهر سر پا می نشست تا ديگِ روغن زيتون در حال جوشيدنی را بر روی سرش خالی می كردند. دوم اين بود كه اگر پدری در كار و كاسبی ضعيف می شد و احتياج به پول پيدا می كرد، به خانه می آمد و دخترش را بر می داشت و به بازار می آورد و او را در معرض فروش می گذاشت؛ دختر را می فروخت و كمبود خرجش را رفع می نمود و اين گونه زندگی اش را اداره می كرد.

5. ايران

و اما در فرهنگ ايران، تا زمان بعثت پيغمبر صلی الله عليه وآله، زن ايرانی جزء اشخاص در آن جانداران زنده نبود؛ فرهنگ، يعنی كه توالد و تناسل دارند، مثل: آدم، گوسفند، شتر، گاو، و مانند اين ها، از اشخاص بودند و زن در اين فرهنگ، جزء اين اشخاص نبود، و حقّ ملكيت، كامل هم نداشت. در ايران فقط زن می توانست مالك مالی شود كه قيمت آن از بيست من جو كمتر باشد؛ چنان كه به تاريخ مراجعه شود، زنان ايرانی دهقان، دامدار و چوپان بودند، و هزاران كار كوچك هم به عهد آن ها بود.

6. عربستان

اما در عربستان، دربار زنان برنامه های مختلفی را اجرا می كردند:

برنام اول: وقتی دختر از مادر متولّد می شد، فوراً او را زنده به گور می كردند.

برنام دوم: وقتی دو عرب به همديگر می رسيدند، دو جمله می گفتند: از مركبم به نفعت پايين آمدم، و از مركبت به نفعم پايين بيا. اين دو جمله كه بين آن ها رد و بدل می شد، آنان زنان خود را با همديگر عوض می كردند؛ سه ماه، خانم اين عرب در رختخواب آن عرب ديگر بود، و سه ماه، خانم آن عرب پيش اين عرب بود.

برنام سوم: ده نفر جوان بودند، ولی هيچكدام قدرت ازدواج كردن نداشتند، بنا براين، همه آن ها با هم با يك دختر به صورت شريكی ازدواج می كردند. سر سال كه آن دختر، بچه ای می زاييد، آن ها می رفتند قيافه شناسی می آوردند. و آن ده مرد هم در اتاق می نشستند. آن قيافه شناس بچه را نگاه می كرد، و بعد آن را با قياف آن ده مرد ارزيابی می كرد. جمجمه و قيافه بچه به قياف هر كس بيش تر شبيه بود، قيافه شناس می گفت: آن كودك متعلق به او است، و آن فرد پدر بچه می شد. بقيه می ماندند تا سال ديگر كه آن دختر دوباره بچه دار شود.