ايمان و آثار آن، ص: 180
نُه بر نام حيات اسلامی در قرآن (2)
در جلس قبل بيان شد كه نُه برنامه ريشه های حيات اسلامی را تشكيل می دهد، و عناوين آن نُه برنامه، از قرآن مجيد گفته شد و به خواست خدا وعده داده شده بود كه به تناسب، به ترجم هر كدام از اين برنامه ها پرداخته شود. البته، من در قرآن مجيد، در آياتی كه به نظر می آمد، چنين برنامه هايی را دنبال كرده باشد، در حد خودم دقت كردم، و بيش از اين نه برنامه ای كه خدا نسبت به آن ها اعلام محبت كرده، برنام ديگری نيافتم. هر چند امكان دارد مسايل ديگری هم باشد كه خدا در كنار لفظ محبت استعمال كرده باشد، اما من مورد ديگری غير از نه برنامه نديدم. قبل از اين كه شروع به توضيح اين برنامه های نه گانه كنم، لازم است مقدمه ای كوتاهی دربار دو امر طبيعی بيان كنم كه می تواند به ما از دو جهت در دريافت بيش تر موضوع كمك كند. اميد است توجّهی برای ما حاصل شود كه ما در فضای آن، به كمك اين قرآن غريب و اسلام گرفتار غربت، در اين زمانی كه شرق و غرب تمام حملات ناجوانمردانه خود را متوجّه امانت خدا كرده، برخيزيم، و هر كدام از ما، چه آنان كه در لباس مقدس روحانيت هستند، و چه آنانی كه به عنوان مرد و زنی مسلمان در اين جامعه زندگی می كنند، دَين خود را نسبت به خدا و امانت خدا ادا كنند.
نقش محبت و بغض در زندگی
آن مقدمه اين است كه تمام موجودات زنده، اعم از انسان و حيوان، دارای دو واقعيت طبيعی هستند كه اگر اين واقعيت ها را نداشتند، زندگی برای آن ها ممكن نبود. از يك واقعيت، به عنوان: «محبت» يا «خواستن» تعبير می كنند، و از يك واقعيت ديگر، به عنوان: «نفرت» يا «نخواستن» تعبير می نمايند. موجودات زنده در تمام خطوط حياتی خود، دايم در حال خواستن و يا در حال نخواستن هستند؛ به برنامه هايی عشق و علاقه دارند، و از اموری هم انزجار و نفرت دارند. اين محبتی كه در طبع مردم، يا در طبع موجودات زنده هست، اولين و آخرين
