ايمان و آثار آن، ص: 271
نمونه ای از دينداری عصر صاحب زمان عجّل الله تعالی فی فرجه الشريف
در اين جا من می خواهم نمونه ای را از محيطی نقل می كنم كه به وسيل وجودِ مبارك امام دوازدهم اداره می گردد و هم ملّت آن جامعه، از مرد و زن، ديندار واقعی هستند.
قبل از اين كه من اين نمونه را از قول حضرت باقرعليه السلام نقل كنم، نكت مهمی را بيان می نمايم. اگر ما هرز بودن چشمان را در روزگارمان به حساب بياوريم؛ طغيان شهوات را به حساب بياوريم؛ روابط نامشروع را به حساب بياوريم؛ خيانت های مالی را هم به حساب بياوريم، خواهيم ديد هم آن ها يا محصولِ بی دينی است، و يا محصول ضعف دينداری، و از اين جا معلوم می شود، چقدر دينداری به سودِ مردم است.
امام باقرعليه السلام در بيان اين نمونه چنين فرمود: زمانِ حكومتِ دوازدهمين امام عجّل الله تعالی فی فرجه الشريف، اگر دختر هيجده سالهِ زيبايی در بازار بغداد شتری را بار بكند؛ نه هواپيمايی را، و نه اتومبيلش را؛ بلكه شتری را بار كند و با آن شتر به سفری طولانی برود و مطمئناً در مسير اين سفر، به هزار تا ده هزار نفر از جمعيت های زياد قبايل بيابان نشين بر خواهد خورد، و چون شتر از هم حيوانات باركش بيش تر می تواند بار بكشد، اگر يك طرفِ اين شتر، بار طلای ناب بيست و چهارعيار باشد، و بار يك طرف ديگر آن، نقره باشد، و قصد اين دخترِ جوان، و نه زن، اين باشد كه با اين شتر اين بار طلا و نقره را از بازار بغداد به بازار شام ببرد و تحويل بدهد؛ يعنی بخواهد از مملكتی به مملكت ديگر برود و با شتر هم بخواهد به چنين سفری برود، از بازار بغداد تا خود بازار شام، چشمی پيدا نمی شود كه به خيانت به قياف اين دختر نگاه كند، و دستی هم پيدا نمی شود كه طلا و نقر او را بردارد و ببرد. چرا؟ چون در آن روزگار، همه ديندار هستند «1»؛ همه دين باورند؛ چون در
______________________________ (1) پی نوشت
1. برداشتی از روايتی طولانی است كه البرهان فی تفسير القرآن، ج 2، ص 686- 689 آن را از عبد الأعلی حلبی، و او از امام باقر عليه السلام ذيل آيه شريفه: «وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَكُونَ فِتْنَهٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّه»، نقل كرده است. متن آن بخشی از روايت كه مورد استناد قرار گرفته چنين است: «... يقاتلون، و الله، حتی يوحد الله، و لا يشرك به شيئا، و حتی تخرج العجوز الضعيفه من المشرق تريد المغرب و لا ينهاها أحد، و يخرج الله من الأرض بذرها، و ينزل من السماء قطرها، و يخرج الناس خراجهم علی رقابهم إلی المهدی عليه السلام و يوسع الله علی شيعتنا، و لولا ما يدركهم من السعاده لبغوا.»
