ايمان و آثار آن، ص: 199

نُه بر نام حيات اسلامی در قرآن (3)

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله رب العالمين و الصلا و السلام علی محمّد و اهل بيته الطاهرين صلوات الله عليهم اجمعين

محبت، انگيزه و عاملی است كه انسان را به سوی محبوب و مقصودی كه دارد، تحريك می كند، و تمام قوای انسان را برای به دست آوردن محبوب به فعاليت و تكاپو وادار می سازد.

نفرت و انزجار واقعيتی است كه انسان را از آنچه مبغوض اوست، دور نگاه می دارد، و اگر او احساس و يا آگاهی پيدا كند كه ضرر و خطر شی ء مبغوض می خواهد دامن گيرش شود، آن نفرت، انگيزه ای است كه او را به مبارزه با آن شی ء مبغوض وادار می كند. در گذشته از آن صحبت شد، بعد از آن شنيديد، در قرآن مجيد پروردگار بزرگ عالم برای به پا كردن حيات اسلامی و برای اين كه خير دنيا و آخرت بشر را تأمين كند، به نُه برنامه اعلام محبت فرموده است. اعلام محبت پروردگار بزرگ در قرآن مجيد، ميزان شناخت محبوبيت های اصيل، ريشه دار و سازند حيات انسانی و اسلامی است. البته، در برابر اين اعلام محبت ها، پروردگار بزرگ از هفت برنامه نيز اعلام نفرت فرموده كه از بحث ما فعلًا خارج است. آن هفت برنامه ای كه خدا مبغوض دانسته و نسبت به آن اعلام عدم محبت و نفرت فرموده است، ميزان شناخت برنامه های مبغوضی است كه ضرر و خطر آن نسبت به حيات انسان، سنگين است و گاهی هم غير قابل جبران. «1» در جلس

______________________________
(1) پی نوشت

1. برنامه های مبغوض حق كه خداوند متعال نسبت به آن ها اعلام نفرت كرده عبارتند از:

يك- اسراف: «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ» (انعام: 141)، «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ» (اعراف: 31).

دو- فساد: «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ» (قصص: 77)، «وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ» (بقره 205)، «وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ» (مائده 64).

سه- استكبار: «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرينَ» (نحل 23:)، و هم چنين: «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ» (لقمان: 18)، «وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ» (حديد: 23)، «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالًا فَخُوراً» (نساء: 36).

چهار- ظلم: «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمينَ» (شوری: 40)، «وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمينَ» (] آل عمران: 57)، (وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الظَّالِمينَ» (آل عمران: 140)، و هم چنين: «إِنَّهُ لايُحِبُّ الْمُعْتَدينَ» (اعراف: 55)، «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ» (بقره: 190)، «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدينَ» (مائده: 87).

پنج- خيانت: «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنينَ» (انفال 58:)، «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ» (حج: 38)، «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ خَوَّاناً أَثيماً» (نساء: 107).

شش- كفر: «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْكافِرينَ» (روم: 45)، «وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثيمٍ» (بقره: 276)، «فَإِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْكافِرينَ» (آل عمران: 32).

هفت- فرح (خوشحالی غير منطقی): «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْفَرِحينَ» (قصص 76).