ايمان و آثار آن، ص: 148

عبارت می باشند از چهره های طاغوتی مثل: چهر قابيل و چهر فرعون، و هر موجود زنده ای كه در لباس آدمی در خط سير آنان به عنوان ارباب و كارگردان بشر، دست اندر كار زندگی انسان است. اعتقاد به خدا؛ يعنی به تمام معنا، جنگ درون با خدايان شكل دهند پستی و ذلت و اثبات خدای دهند عزت و واقعيت. اين معنا معنای عقيده است، و شما بدانيد كه طبق آيات قرآن مجيد، بدون نفی خدايان قلابی، اثبات خدای واقعی در دنيای جان، كار محالی است؛ يعنی تا خان دل، خلوت از اغيار و بيگانگان، مظاهر طاغوتی و مظاهر خطر نشود، محال است نور وجود مقدّس حضرت حق در چنين خانه ای جلوه كند. من در اول بی شمار خطا كردم و اهرمن را در حصار راه دادم.

يك نظر در كار اين ويرانه كن دشمن خود را برون زين خانه كن «1»

نراقی

پرستش ساخت خود

فرقی نمی كند كه پيوند من با بت جاندار بيرونی باشد، يا با بت بی جان بيرونی، يا با بت بی جان درونی. ممكن است اين جا بعضی از دوستان از شنيدن اين موضوع تعجّب كنند و بگويند چگونه ممكن است بشر به پرستش و به قبول حاكميت ساخت خودش برخيزد؛ يعنی چگونه ممكن است بشر در خانه ای بيايد و در مقابل سيصد و شصت بت بی جان تعظيم و كرنش كند؟ من می گويم، چرا چنين چيزی ممكن نيست؟ مگر در زمان خود ما، جهان قرن بيستم، با اين فرهنگ عريض و طويل، به پرستش طلا و دلار برنخاسته است؟ مگر جهان، موجود ساخت دست خود را و زرادخانه های خود را نمی پرستد؟ مگر جهان، ماده پرست نشده است؟ مگر در ميان همين مردمی كه ادعای مسلمانی دارند، مردمی وجود ندارند كه آخرين هدف خود را دلار، درهم و دينار قرار داده اند؛ يعنی دين، همسر، زندگی و حتی نماز خود را پول گذاشته اند؟ اين موضوع شايد برای عده ای از شما روشن باشد كه گاهی اتفاق افتاده كه يك نفر بيست يا پانزده سال در نماز جماعت شركت كرده و بعد از اين كه به وسيل سپر نماز اعتمادها را جلب نموده، به خيانت در تمام زوايای حيات برخاسته است. چه بسا، مردمی مانند مردم زمان معاويه كه قرآن را به نيزه كردند و با حق جنگيدند، شمع، چراغ و پرچم به دست گرفتند و جلوی دسته های سينه زنی به عنوان حسين عليه السلام حركت

______________________________
(1) 6. ملا احمد نراقی.

صفح 156- 158 مثنوی طاقديس، به تناسب طرح قصه ابرهه و حضرت عبدالمطلب، به نقل ازمقال سيری در مثنوی طاقديس نوشت عسكر ديرباز منبع:www .naraqi .com