فارسی
چهارشنبه 27 فروردين 1404 - الاربعاء 16 شوال 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
  

ايمان و آثار آن، ص: 218

نُه بر نام حيات اسلامی در قرآن (4)

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله رب العالمين و الصلا و السلام علی محمّد و اهل بيته الطاهرين صلوات الله عليهم اجمعين

در جلسات قبل بيان شد كه در قرآن كريم، پروردگار بزرگ، به نُه برنامه اعلام محبت فرموده است، و اعلام محبت حق، مقدمه و ميزانی است برای اين كه بشر آگاه شود، به اين كه به چه برنامه هايی بايد دل ببندد، و چه برنامه هايی را بايد در زندگی و حيات خود محبوب بداند.

آنچه را خدای مهربان محبوب اعلام كرده، اصول سعادت آدمی را تشكيل می دهد، و انسان اگر در دنيا سعادتمند باشد، يعنی دارای يك زندگی پاك و خارج از گناه باشد، در آخرت هم سعادتمند خواهد بود و اگر در دنيا گرفتار شقاوت و پليدی باشد، هيچ اميدی به آخرت او و نجات و آزاديش نيست.

اگر در آيات قرآن كريم دقت كرده باشيد، معمولًا خداوند مطالبی را كه از اهل قيامت نقل می كند، مطالبی است كه اهل قيامت آن ها را به زندگی دنيای خود نسبت می دهند، و نمی گويند: امروز بدبخت شديم، می گويند: ديروز خود را بدبخت كرديم، نمی گويند: امروز برای ما بد پيش آمد، بلكه می گويند: ديروز ما برای خود بد پيش آورديم.

از نظر ادبی و انشايی، نوعاً افعال استفاده شده در قرآن كريم دربار قيامت، فعل ماضی است؛ يعنی مردم محشر تمام ناراحتی ها، بدبختی ها و گرفتاری های خود را به دنيا برمی گردانند. بنابراين، دنيا؛ يعنی همان آخرت، ولی پشت پرد دنيا، و اهل دنيا؛ يعنی همان سازندگان آخرت و سازندگان دنيای بعد هستند. آن ها بايد به فكر اين جا و به فكر آبادی اش باشند.




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^