ايمان و آثار آن، ص: 5
مهم است. در اين روايت، پيغمبر صلّی الله عليه و آله و سلّم می فرمايد: «1»: هر مسلمانی كه خدا را می شناسد، و به روز قيامت ايمان دارد، اگر وعده ای می دهد، بايد به وعده خود عمل كند. از آن جا كه شرط اجرای قانون، داشتن ضمانت اجرا است، در اين روايت حضرت به ضمانت اجرا اهميت داده و از همان نخست می گويد: «»؛ يعنی اگر كسی به وعده عمل نكند، ايمان به خدا و روز جزا ندارد. وقتی كه او به وعده خود عمل نكرد، معلوم می شود كه وعده اش ضامن اجرا نداشته است. البته، نبايد تلاش كنيم قوانين دينی را با زور و ترس عملی كنيم و برای اين كار به ضمانت بيرونی متوسّل شويم؛ بلكه بايد قانون خدا ضامن اجرای درونی داشته باشد. وگرنه برای اجرای قانون خدا نسبت به كسی كه به خدا و روز قيامت ايمان نداشته باشد، تنها وجود ترس و زور كافی نيست و با به كارگيری چنين ابزارهايی او قوانين دينی را اجرا نخواهد كرد؛ چون برايش ديگر حلال و حرام مهم نيست. واقعاً در اين جا بايد تمام گنهكاران تشخيص بدهند كه چقدر از خدا دور هستند؛ كسانی كه می دانند چه چيز حرام است و در همان حال دارند مرتكب آن حرام و گناه می شوند؛ می دانند چه چيزی واجب است، اما به آن عمل نمی كنند؛ يعنی قانون خدا نسبت به آنان ضامن اجرا ندارد؛ چون ايمان ندارند؛ مسلمان هستند، ولی تنها مسلمان اسمی اند. آن ها هر چند تا لحظه مردن، چنين مسلمانی هستند، ولی برای اين كه بدانيد كه بعد از آن، وضعيت آنان چگونه می شود، بايد به قرآن مراجعه كنيد تا ببينيد وضعيت آن ها چگونه می شود.
نشان چهارم: صل رحم
نشانه چهارم دينداران، است. وابستگان به ما، پوشيده، سير، سيراب، پولدار و خانه دار نيستند، در حالی كه قوم، خويش و رِحِم متدين آن ها بی پول و بی خانه باشند؛ بی آب و بی برق باشند؛ بی لباس باشند. در اسلام رؤيت ارحام نداريم و به جای آن، صله ارحام داريم. لغت صله، از اتصال است؛ يعنی قوم و خويش فقير خود را، از پدر و مادر تا آخرين فرد قوم و خويشتان، چه سببی
______________________________ (1) 10. كلينی، كافی، ج 2، ص 364.
