ايمان و آثار آن، ص: 33
«فَجَاءَهُمْ بِتَصْدِيقِ الَّذِی بَيْنَ يَدَيْهِ.» «1» روزگار ما به سرعت دارد مصداق اين سه جمله می شود؛ يعنی زوايای درستی دارد نابود می شود؛ يعنی مردم از نظر عقل و روح دارند به خواب می روند؛ يعنی مردم دارند با حريم نبوت قطع رابطه می كنند؛ همين طوركه پيغمبر اكرم صلّی الله عليه و آله و سلّم به وجود آمدن چنين وضعيتی را برای امت خويش پيش بينی كرده بود: «اخْوَفُ مَا اخاف عَلَی امَّتِی زَهْرهَ الدُّنْيَا وَكَثْرَتِهَا» «2»: ترس من از امتم اين است كه بعد از من گرفتار زر و زينت شوند؛ زينت و زيور دنيا آن ها را گرفتارشان كند. الان می بينيم، دنيا با ما معامله ای كرده كه ما در بيست و چهار ساعت شبانه روز، لحظه ای وقت نداريم كه نسبت به مرگ خود فكر كنيم. با اين همه ما نبايد نااميد شويم، مگر می شود خداوند متعال رحمتش را از زمين دريغ كند؟
نجات انسان ها از انحرافات توسّط مصلح عالم
قرآن می فرمايد: «3»
وقتی كه جمع زمينيان گرفتار شدند، بالاخره من پروردگار پرد اسرارم را كنار می زنم، و مانند زمان انبيا، مصلح عالم، حجه بن الحسن عليه السلام را خواهم آورد و او جهان بشريت را از همه اين انحرافات و بدبختی ها نجات خواهد داد. زمين متعلّق به خداست، نه متعلّق به متجاوزان و ستمگران. آن ها غاصب حيات، زندگی و زمان هستند؛ چون «4» است، و عباد، عباد الله هستند، پروردگار عالم
______________________________ (1) 14. ترجمه نهج البلاغه (انصاريان)، ص 351، خطبه 157 از خطبه های آن حضرت است در باره پيامبر و قرآن، و دولت بنی اميّه: أَرْسَلَهُ ...... فَجَاءَهُمْ بِتَصْدِيقِ الَّذِی بَيْنَ يَدَيْهِ وَ النُّورِ الْمُقْتَدَی بِهِ ذَلِكَ الْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ وَ لَنْ يَنْطِقَ وَ لَكِنْ أُخْبِرُكُمْ عَنْهُ أَلَا إِنَّ فِيهِ عِلْمَ مَا يَأْتِی وَ الْحَدِيثَ عَنِ الْمَاضِی وَ دَوَاءَ دَائِكُمْ وَ نَظْمَ مَا بَيْنَكُمْ: او را در عصری به رسالت برانگيخت ... پس او با كتابی كه تصديق كنند حقايق كتب آسمانی بود، و نوری كه بايد از آن پيروی شود به جانب مردم آمد. آن نور قرآن است، آن را به سخن آريد، ولی هرگز سخن نمی گويد، امّا من شما را از آن خبر می دهم: آگاه باشيد كه دانش آنچه می آيد، و خبر آنچه در عالم گذشت، و درمان دردهای شما، و مقررات نظم دهند زندگی تان در اين كتاب است.
(2) 15. محمدی ری شهری، ميزان الحكمه، ج 1، ص 111، به نقل از نور الثقلين، ج 44، ص، حديث 91.
إنی أكثر ما أخاف عليكم ما يخرج الله لكم من بركات الأرض، فقيل: و ما بركات الأرض؟ قال: زهره الدنيا.
(3) 16. انبياء: 105: و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتيم كه: زمين را بندگان شايسته ما به ميراث می برند.
(4) 17. لقمان: 26: آنچه در آسمان ها و زمين است، فقط در سيطره مالكيّت و فرمانروايی خداست يقيناً خدا همان بی نياز و ستوده است.
