ايمان و آثار آن، ص: 360

می دانم و تك تك شاهان اين دوره ها هم در ذهن من است: مادها، هخامنشی ها، سلوكی ها، ساسانيان، صفاريان، خوارزمشاهيان، مغولان، تيموريان، صفويه، افشاريه، زنديه، قاجاريه و پهلوی. اگر مجال بود نام يكايك اين شاهان را از حالا تا زمان مادها فهرست می كردم. اين تاريخ ايران است.

زمانی كه پيغمبر صلّی الله عليه و آله و سلّم به رسالت مبعوث شد، مقدس ترين عنصر نزد ملت ايران، آتش بود؛ آن ها می گفتند اين آتش نمايند نيرويی است كه اسمش اهورامزدا است و آن را تعظيم می كردند؛ پيشش سجده می كردند، و هميشه آتش را روشن نگه می داشتند. آتش برای ايرانيان با هزينه هايی كه ساسانيان كردند، جنبه معبود داشت. معبود كلم عربی است به معنای پرستش شونده. برای اين كه به ذهن نزديك شود كه در ايران قديم چه چيز كم ارزشی را می پرستند و آتش را خدا می دانستند و چقدر هم آن را مقدس می شمردند، و پيغمبر آمد اين ملت را از پرستش آتش نجات داد، برای اثبات و ناتوانايی اين معبود ساختگی، مثالی می زنم. اگر خانمی بچه شش ماه خود را بر روی اين آتشی كه به عنوان معبود و مقدّس در منقل بود، سرپا می گرفت، با همان دستشويی بچه، خاموش می شد؛ يعنی خدای ايرانيان با يك دستشويی بچه خاموش می شد. پيغمبر آمد و ما را از چنين جهالتی نجات داد.

وضعيت حقوق زنان ايرانی پيش از بعثت پيامبر اكرم صلّی الله عليه و آله و سلّم

در كشور ايران آن زمان، زن فقط حقّ مالكيت معادل بيست من جو داشت؛ يعنی اگر زنی بيست و يك من جو داشت، يك من آن را از او می گرفتند و به او می گفتند، چنين حقی برای تو نيست؛ زن مالك زمين نبود؛ مالك خانه نبود؛ مالك مغازه نبود؛ مالك كارش هم نبود. پيغمبر اكرم صلّی الله عليه و آله و سلّم آمد و زنان ايران را نجات داد. او گفت اين كه می گوييد، زن مالك نيست، اشتباه می كنيد؛ چون زن هم انسان است و می تواند مالك كار مشروع خود باشد؛ می تواند مالك بر زمين باشد؛ می تواند مالك مال باشد؛ می تواند به مكه برود؛ پس بايد زكات بر او عرضه بشود؛ بايد او اهل انفاق باشد؛ بايد اهل بهشت باشد؛ بايد اين زن پاكدامن باشد. شما علی اين جنس چه می گوييد؟

جفای برخی از زنان ايرانی به پيامبر اكرم صلّی الله عليه و آله و سلّم