ايمان و آثار آن، ص: 283

آن خانواده كارگا مولّد خير می شود و اين مسأله در سوره احزاب آمده است. «1» اگر جامعه ديندار باشد، كلّ جامعه منشأ خير می شود. اين مطلب در بسياری از آيات قرآن كريم آمده است. «2»

ديگردوستی ابراهيم عليه السلام و نقد خداوند بر آن

تا اين جا بخشی از آثار دينداری گفته شد. حالا به سراغ آياتی می رويم كه حيات انبيای خدا را مطرح می كند و بيان می نمايد كه زندگی اين افراد تحت تأثير دينداری جدی بوده است.

به طور خلاصه، دينداری؛ يعنی دلبستگی به خدا؛ دلبستگی به قيامت؛ دلبستگی به فرهنگ خدا، و زندگی كردن بر اساس اين دلبستگی به خدا، قيامت و فرهنگ خدا.

در فضای دينداری، انسان موجودی ديگردوست و بسيار بسيار با ارزش می شود. حالا بايد اين ديگردوستی را در زندگی حضرت ابراهيم عليه السلام ببينيم تا اوصاف ديگر دينداری را هم بيان بكنم.

روزی كه در منطق مكه غير از بيابان، تپه، دره، كوه های سخت و ريگزار هيچ چيز نبود، به امر پروردگار، ابراهيم عليه السلام با فرزندش اين خانه كعبه

______________________________
(1) 9. اشاره به آی سی و سوم سور احزاب است كه خداوند از اهل بيت پيامبر ياد می كند كه مورد تطهير الهی قرار گرفته اند: «إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً.» اين تطهير الهی، زمين مناسبی را برای توليد خير در اهل بيت ايجاد می نمايد. در اين جا، اهل بيت به عنوان يك خانواده مطرحند، نه فرد فرد آن ها.

(2) 10. از جمله اين آيات، آيات زير است:

- رَبَّنا وَ اجْعَلْنا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِنا أُمَّهً مُسْلِمَهً لَكَ وَ أَرِنا مَناسِكَنا وَ تُبْ عَلَيْنا إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ (بقره: 128).

- وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّهً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَی النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهيداً (بقره: 143).

- وَ لْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّهٌ يَدْعُونَ إِلَی الْخَيْرِ وَ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آل عمران: 104).

- كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْكِتابِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَكْثَرُهُمُ الْفاسِقُونَ (آل عمران: 110).

هم چنين آيات: آل عمران: 113- 114- مائده: 66- اعراف: 159 و 181- نحل: 120- مؤمنون: 52-

حج: 34- جاثيه: 28.

در اين آيات به طور عموم، امت به عنوان منبع توليد خير، و گاهی به عنوان منبع توليد خير و شر مطرح شده است. البته، از حضرت ابراهيم عليه السلام هم تعبير به امت شده است.