ايمان و آثار آن، ص: 347
مقايس قسمتی از سخن امام حسين عليه السلام در دعای عرفه با يك رباعی باباطاهر
»، حالا امام حسين عليه السلام نمی گويد، خدايا! اين كارها را می خواهم در حق من انجام بدهی؛ بلكه او می گويد، خدايا! اين كارها را در حقّ من انجام دادی، و تويی آن خدايی كه گناهان مرا بخشيدی.
چقدر امام حسين عليه السلام زيبا دارد می گويد كه خداوند اين كار كرده. امّا باباطاهر می گويد، خدايا! اين كار را بكن؛ امام حسين عليه السلام می گويد، خدا اين كار را كرده، امّا باباطاهر درخواست انجام آن را داده. امام حسين عليه السلام می گويد، چنين كاری انجام گرفته. باباطاهر می گويد:
از آن روزی كه ما را آفريدی به غير از معصيت چيزی نديدی
حالا ما چرا گناه كرديم؟ آيا واقعاً ما مخالف خدا بوديم؟ زين العابدين عليه السلام به ما ياد داده كه به خداوند بگوييم، خدايا! تو می دانی، نه ما با تو جنگ داشتيم، و نه ما با تو مخالف بوديم، بلكه فريب خورديم. ما گناه را به عنوان مخالفت با تو انجام نداديم. يادمان رفت و غفلت كرديم؛ اشتباه نموديم. «1»
از آن روزی كه ما را آفريدی به غير از معصيت چيزی نديدی
آخر من می ترسم، اين نمازهای ما هم گناه باشد؛ اين كارهای خوب ما هم گناه باشد؛ يعنی فردای روز قيامت، آن ها را هم مورد اشكال قرار دهند كه بابا طاهر می گويد: به غير از معصيت، چيزی نديدی
مقايس زيباترين شعر سعدی با سخن حضرت در دعای عرفه
سعدی شعری دارد كه به عقيد من، اين شعر از نظر معنا، از زيباترين شعرهای عالم است. اين شعر خيلی زيباست. من گاهی اين شعر را در قنوت نمازهای مستحبی خوانده ام. وقتی كه اين شعر را می خواندم، طاقتم را از دست می دادم و گری بسياری می كردم و می گفتم: خدايا!
______________________________ (1) 16. اشاره به قسمتی از دعای ابوحمزه ثمالی، مفاتيح الجنان، ص 192. متن دعا چنين است:
إِلَهِی لَمْ أَعْصِكَ حِينَ عَصَيْتُكَ وَ أَنَا بِرُبُوبِيَّتِكَ جَاحِدٌ وَ لا بِأَمْرِكَ مُسْتَخِفٌّ وَ لا لِعُقُوبَتِكَ مُتَعَرِّضٌ وَ لا لِوَعِيدِكَ مُتَهَاوِنٌ لَكِنْ خَطِيئَهٌ عَرَضَتْ وَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی وَ غَلَبَنِی هَوَایَ وَ أَعَانَنِی عَلَيْهَا شِقْوَتِی وَ غَرَّنِی سِتْرُكَ الْمُرْخَی عَلَی.
