ايمان و آثار آن، ص: 15
انسان های مخلصِ خدا دارالشفای بندگان
در مدينه، إسحاق مؤتمن، پسر امام جعفر صادق عليه السلام، نفيسه، نوه امام مجتبی عليه السلام، دختر حسن بن زيد را به همسری برگزيد. بعد از ازدواج، زندگی آن ها را به مصر كشاند. نفيسه بانويی بزرگوار و دارای ثروتی فراوان بود و به همه مردم، جذامی ها، زمين گيرها و بيماران احسان می كرد. او عابد و زاهد بود. نفيسه با دستانش قبرش را كنده بود و پيوسته در آن قبر می رفت و نماز می خواند. او توانست در اين قبر شش هزار بار قرآن را ختم كند. اين بانو در حال احتضار هم روزه بود. از او خواستند كه روزه اش را افطار كند. او پاسخ داد: چگونه اين كار انجام دهم، در حالی كه سی سال از خدای متعال می خواهم در حال روزه با او ديدار كنم. سپس شروع به خواندن سوره انعام كرد و همين كه به آيه صد و بيست و هفتم: «1» رسيد، جان را به جان آفرين تسليم كرد. شبی كه اين بانو از دنيا رفت، شوهرش مصمّم بود كه جناز او را به مدينه ببرد تا در بقيع دفن كند. مردم مصر به محض اين كه از اين تصميم اسحاق آگاه شدند، دور خانه اش ريختند و گفتند: ما نمی گذاريم كه شما حتی تار مويی از او را به مدينه ببری. اين بدن را بايد در همين جا دفن كنيد؛ چون ما گرفتاری زيادی داريم و بايد به خاك قبر اين خانم توسّل پيدا كنيم. اسحاق گفت: من بايد اين دختر را در كنار پدرانش دفن كنم و فردا صبح هم اين جنازه را می برم. شبی كه جنازه نفيسه هنوز در اتاق بود، پسر امام صادق عليه السلام پيغمبر اكرم صلّی الله عليه و آله و سلّم را در خواب ديد كه به او می گويد با مردم مصر در نفيسه معارضه نكن؛ زيرا به بركت وجود او بر مردم مصر بركت نازل می شود. «2»
______________________________ (1) 9. انعام: 127: برای آنان نزد پروردگارشان خانه سلامت و امن است و به پاداش كارهای پسنديده ای كه همواره انجام می دادند يار و سرپرست آنان است.
(2) 10. شيخ علی نمازی، مستدرك سفينه البحار، ج 10، ص 120:
النفيسه الثالثه: بنت الحسن بن زيد بن الحسن المجتبی عليه السلام السيده الجليله تزوجها إسحاق بن جعفر الصادق عليه السلام، و هذه توفيت بمصر سنه 208. قبرها مزار معروف باجابه الدعاء عند مزارها. عن كتاب أسعاف الراغبين نقلا من كتاب حسن المحاضره: أن السيده نفيسه بنت الحسن بن زيد بن الحسن المجتبی عليه السلام لما توفيت بمصر، أراد زوجها إسحاق المؤتمن ابن الإمام جعفر الصادق عليه السلام نقلها إلی المدينه و دفنها فی البقيع، فسأله أهل مصر فی تركها عندهم للتبرّك و بذلوا له مالا كثيرا، فلم يرض، فرأی النبی صلی الله عليه وآله، فقال له: يا إسحاق! لا تعارض أهل مصر فی نفيسه؛ فإن الرحمه تنزل عليهم ببركتها. حكی أن الشيخ أبا المواهب الشاذلی رأی النبی صلی الله عليه وآله فقال: يا محمد إذا كان لك إلی الله تعالی حاجه فانذر لنفيسه الطاهره ولو بدرهم، يقضی الله تعالی حاجتك، و عن أسعاف الراغبين: أنها كانت قد حفرت قبرها بيدها و صارت تنزل فيه و تصلی و قرأت فيه سته آلاف ختمه، فماتت بمصر فی شهر رمضان سنه ثمان و مائتين. إحتضرت و هی صائمه فالزموها الفطر، فقالت: واعجبا إنی منذ ثلاثين سنه أسأل الله تعالی أن ألقاه و أنا صائمه، أفطر الآن؟ هذا لايكون. ثم قرأت سوره الأنعام فلما وصلت إلی قوله تعالی: لهم دار السلام عند ربهم، ماتت، و بالجمله، خدمتها زينب بنت يحيی بن الحسن أربعين سنه، كما ذكرناها فی رجالنا فی النساء.
